Σκισμένα λόγια

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκισμένα λόγια


Ένας σκασμός της φύσης οι ανάσες
Πουλιά που αταξίδευτα πενθούν
Τις ψηλοκρεμαστές χαμένες πάσες
Τα ψίχουλα καθώς τσιμπολογούν

Σωρός σκισμένα λόγια στο τραπέζι
Του νόστου τ’ αποφάγια στη γωνιά
Τα χρόνια σκαλωμένα σ’ ένα γρέζι
Αξόμπλιαστη μια μνήμη θημωνιά

Άδεια τριξίματα γεμάτη η σκάλα
Στη σκόνη θάφτηκαν χνάρια παλιά
Μια ατέλειωτη που ξύδιασε μπουκάλα
Και κολονάτα ανήμερα γυαλιά

Οι ουρανοί με κάρβουνα ντυμένοι
Ιέρειες καμινάδες αλυχτούν
Που κλέφτηκε η φωτιά ξελογιασμένη
Απ’ τους σφυγμούς που έρωτες κυνηγούν

Στις κάμαρες οι θάλασσες ν’ αφρίζουν
Γλάροι προδότες πλιατσικολογούν
Τα μέλλοντα πια ξύπνησαν και βρίζουν
Και πίνουν αίμα για να μη σωθούν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2009