και δυο χιλιάδες δέκα παιχνίδια

Δημιουργός: ΕΛΕΑΝΝΑ, Λένα Κατσιμαντού

οσο πάει και χειροτερεύει η κατασταση μου...καλημέρες:)))))

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το νιωθα τόσο συχνά που στο τέλος το πίστεψα
Μου’ δωσαν χάρη ένα νέο κορμί και το λήστεψα
Έχω απ’ τα είκοσι χρόνια μου βόσκω το θάνατο
Μηρυκάζω τη μοίρα τ’ ανθρώπου και σέρνω τον κάματο

Μα αν θα ψάξεις στα μάτια μου χρώμα, βαθειά στο σταυρό
Θηλάζω ακόμη το γέλιο στοργή και τη ζω σα μωρό
Το σίγουρο είναι καρδιά μου πως δεν βρήκα τα χρόνια μου
Κι ότι δένω ακόμη να παίξω τα λυμένα κορδόνια μου..

Το ‘ λεγα τόσο συχνά που στο τέλος συνήθισα
Τριάντα και πέντε κεριά και το στάρι σας ζήτησα
Άδραξε κάθε στιγμή το δρεπάνι η αρχή μου
Εγώ βλέπω από μέσα απ’τη γούρνα τα αστέρια ζωή μου

Και δυο χιλιάδες δέκα παιχνίδια..αδέλφια μου ανάποδα
Χλόη κι αντίδια .κουνήστε μαζί μου ..σ ‘αυτό το ρυθμό
Αφού σας τη βγαίνω ..ποτέ δεν γερνωωωωωώ

Το σίγουρο είναι ..πως χάνω επαφή
Ρε μπας και μου ήρθαν καπάκι οι ουρανοί
Τι άλλο να αδράξω; καντήλια εγώ βρήκα
Και μια χορωδία αγγέλων σε κλίκα

Τι ψάλλουν οι άσχετοι; Χρόνια καλά;
Μα είναι τρόπος αυτός; Μ’ αυτά τα φτερά;
Άντε να πάμε ένα χρόνο πιο πέρα
Δεν έχω ευχές σοβαρές. .καλημέρα!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-12-2009