Ριζωμένη θλίψη

Δημιουργός: Αθηνά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και τώρα που ήρθες...
Και τώρα που λες πως μ'αγαπάς...
Και τώρα που δακρύζεις μπροστά μου...
Και τώρα που υποθετικά είμαι ευτυχισμένη...
Γιατί είμαι ακόμα κλεισμένη στη φυλακή μου;
Γιατί δεν νιώθω ίχνος χαράς;
Γιατί τα δάκρυα παραμονεύουν κάθε στιγμή;
Γιατί εσύ είσαι ευτυχισμένος το ίδιο με πριν
κι εγώ δυστυχισμένη το ίδιο με πριν;
Αυτό που έχουμε δεν ζητούσαμε;
Όμως είμαστε διαφορετικοί...
Εσύ στον γεμάτο από φωνές κόσμο σου...
Κι εγώ στον σιωπηλό τάφο μου...
Εσύ στην αθώα μάχη σου για επιβίωση...
Κι εγώ στα μεγάλα μου όνειρα...
Κάποτε ήθελα τον μεγάλο έρωτα...
Τώρα θέλω να ταξιδέψω...
Επένδυσα πολλά στον ερχομό σου...
Κακώς...
Να γίνω σπουδαία καλλιτέχνις...
Όμως θέλω να μαι και το κοριτσάκι σου...
Εσύ δεν ξέρω τι θες...
Μάλλον να περνάς τις μέρες σου υγιής...
Πως αγαπηθήκαμε εμείς;
Η λαίδη κι ο αλήτης;
Η κόλαση κι ο παράδεισος;
Ποιος ξέρει...
Κι όταν σε δοκιμάζω...
Κι όταν σου λέω θα πεθάνω νέα...
Λες πως θα ρθεις κι εσύ μαζί μου...
Και μέσα μου ικανοποιούμαι..
Ή έτσι νομίζω τελικά..
Σε χω κάνει κι εσένα να αμφιβάλλεις για την ευτυχία σου...
Ό,τι ακουμπώ το φθείρω τελικά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-01-2010