Στιγμές που δε θα με δει ποτέ κανείς

Δημιουργός: Jorlin

Κάτι χαρούμενο, να πάει καλά η χρονιά... Πλάκα κάνω, αν έχετε κεφάκια ή είστε πολυυύ down, μην το διαβάσετε ;)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι στιγμές
Που με μαστίζει κρύο τσουχτερό
Πίσω απ’ τις πόρτες τις θεόκλειστες
Εκεί όπου με πέταξαν
Σφυρίζει ο αγέρας
Τα δόντια μου τρίζουν
Και πώς θέλω να φωνάξω
Έως ότου ίχνος κραυγής να μην απομείνει στα σωθικά μου
Είναι στιγμές
Που παραδέρνω σ’ ένα αγριεμένο πέλαγος
γεμάτο άπλυτα πιάτα
Στιγμές
Που χίλιες αγχόνες από ρούχα λερά
Κρεμιούνται πάνω απ’ το κεφάλι μου
Κι είναι σαν εφιάλτης
Δε μπορώ να φωνάξω
Ούτε και να κουνηθώ
Παρά μόνο βουλιάζω
Ανήμπορη ολότελα βουλιάζω
Σ’ έναν βούρκο από νεκρό εαυτό
Και μόνο, μόνο το ‘να μου χέρι
Σαν κρίνος μέσα στις ακαθαρσίες
Υψώνεται αδύναμα
Κουράγια και χαμόγελα να στείλει
Σε όσους αγαπώ

Είναι στιγμές
Που δε θα με δει ποτέ κανείς
Άσχημη, βρώμικη, αξιολύπητη
Να πεθαίνω και ν’ αποσυντίθεμαι
Ενώσω ξεκομμένη η φωνή μου
Εύθυμη κι υγιής
Θα μηνάει ότι είμαι καλά
Σε όσους αγαπώ
Φέρε τον πόνο, απαθή μου αγαπημένε
Να τον κατεβάσω με γενναίες γουλιές
Απ’ το μπουκάλι
Κι έπειτα να ξεσαλώσω μεθυσμένη
Με ιαχές πολεμικές
Γιατί είμαι αγωνίστρια εγώ
Μα η δύναμή μου η στολή μου είναι μόνο
Που καλογυαλισμένη τη φορώ
Όταν βγαίνω να δρέψω μάχες
Δε θα με δεις ποτέ χωρίς αυτή
Δε θα με δεις
Γυμνή, αιμόφυρτη και καταπληγωμένη
Κακόμοιρη και αποκρουστική
Δε θα με δεις, καρδιά μου
Κι ας είναι στιγμές που

Μου λείπεις

Μου λείπεις

Μου λείπεις τόσο

Που μου ‘ρχεται ν’ αυτοπυρποληθώ
Γιατί είσαι πάντα μέσα μου
Εκεί και πουθενά αλλού
Ακλόνητος, απαρασάλευτος σα βράχος
Τόσο ωραίος με το γαλάζιο σου πουκάμισο
Τόσο τέλειος με τις ασύγκριτες τις κάθετες γραμμούλες
στα πλάγια των ματιών σου όταν χαμογελάς
Τόσο ανυπόφορα καλός
Τόσο αβάσταχτα ποθητός
Που δεν αντέχω άλλο την αναπνοή μου
Πώς θέλω, Θεέ μου, να φωνάξω
Μια πεταλούδα ροδαλή αντ’ αυτού
Απογειώνεται από τ’ ακίνητά μου χείλη
Για να προσγειωθεί στο μάγουλό σου τρυφερά
Κι έπειτα «εκείνη»
Όμορφη και ολόστητη σε αποχαιρετά
Εμένα την ίδια
Δε θα με δεις εκείνες τις στιγμές
Εμένα την ίδια
Στις ράγες της αυτοκαταστροφής
Δε θα με δει ποτέ κανείς
Κομματιασμένη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-01-2010