Τον παρθενώνα ,τον άρρητο υμένα

Δημιουργός: giannis0911, X.Ι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν τους κατέχουμε τους αρχαίους μας
μονάχα τους θωρούμε με μάτια έκπληκτα
αναφωνώντας εκστατικά ,ω τι σοφία και τι πνεύμα
με το κεφάλι άδειο από Αθηνά

Τα αγάλματα τους με το περίσσιο κάλλος
την φυσική τους ομορφιά ,όλο ρυθμό και χάρη
δεν στάθηκαν ικανά να ομορφύνουν τη ζωή μας
τα παιδιά μας να τα πλάσουμε αγάλματα ζωντανά
λύπη και πόνος για τ' άψυχα τα ξόανα
που καταφέραμε να γίνουμε στο διάβα του αιώνα.

Τον αρχαίο μας μόνο τον κατακρίναμε η τον επευφημήσαμε
ποτέ μας δεν τον καταλάβαμε
τον εδιδαξαμε έτσι ρηχά στης επιφάνειας , τα άβαθα
ποτέ δεν τον ακούσαμε να μας μιλάει.

Μόνο φροντίσαμε με επιμέλεια και ύφος παγωνιού
ω τι τιμή προγονική,
να καμαρώνουμε για ότι είπανε
πάντα μ' αυτιά κλειστά και μάτια ακατάδεκτα
πάντα μέσα απ ' τα δικά μας μάτια.

Το νεοέλληνα για να τον χτίσεις ,πιότερο είναι να γκρεμίσεις
περισσότερα να ξεριζώσεις και λίγα να διαπλάσεις
σαν άγαλμα ζωντανό να τον σμιλεύσεις
για να φανεί η ψυχή η ελληνική ,να λάμψει

Σαν την παρθένα διαλαλεί τον Παρθενώνα ,τον άρρητο υμένα
που άγονος σαν τη στέρφα νύφη καρτερεί ν' ανθήσει
ταφόπλακα κατάντησαν τα όμορφα μάρμαρα μας
τι κρίμα , μας έκαψε ο ήλιος της Ελλάδας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-01-2010