Σήμερα τα φώτα Δημιουργός: jenny Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η μέρα άρχισε ήσυχα και ήρεμα. Αργία. Φινάλε των χειμερινών γιορτών. Την πόρτα δεν χτύπησαν τα παιδάκια της γειτονιάς όπως άλλοτε. Πέρασε ο καιρός που στήνανε καρτέρι για να έρθουν να τα πούνε. Στην πολυκατοικία δεν τους ανοίγει κανείς. Πάνε πολλά χρόνια που το τελευταίο παιδάκι της πολυκατοικίας μπήκε στο γυμνάσιο. Το σπίτι ήταν ζεστό και γιορτινά στολισμένο. Το πρωινό μου ήταν πλούσιο. Τόλμησα να φάω αυτό που λιγουρευόμουνα τόσο καιρό. Ένα αβγουλάκι τηγανισμένο μέσα σε βούτυρο συνοδευμένο από φρέσκο ψημένο ψωμί. .Ένιωσα ωραία και ξεκίνησα ορεξάτη για κάποιες εκκρεμότητες που δεν σήκωναν αναβολή. Δεν ξέρω πώς γίνεται αλλά ενώ ισχυριζόμαστε ότι στις αργίες θα αλλάξουμε πλευρό στο κρεβατάκι μας στην πραγματικότητα έχουμε λίστα με πράγματα τα οποία δεν προλαβαίνουμε να τα διεκπεραιώσουμε μεσοβδόμαδα. Η διαφορά είναι ότι για την ίδια δουλειά μέσα στην αργία πιστεύουμε ότι κάνουμε χάρη ενώ στην καθημερινότητα είμαστε πεπεισμένοι ότι κάνουμε αγγαρεία.
Έριξα μία περήφανη ματιά στα πολύχρωμα χριστουγεννιάτικα στολίδια. Θυμήθηκα αυτό που με προβληματίζει κάθε χρόνο .Τι θα κάνω με το μικρό έλατο που είχα αγοράσει και το κρατούσα μέσα σε μία γλάστρα; Προτιμάω αληθινό και όχι πλαστικό έλατο. Μου αρέσει το χρώμα και η φυσική μυρουδιά του. Το πότισα, το φρόντισα και το έπλυνα. Στόλισε το σπίτι μου προσφέροντας μία νότα χειμερινή . Θυμήθηκα κάποιες διαφημίσεις γνωστής τράπεζας και γνωστού ραδιοφωνικού σταθμού αλλά δεν ενέδωσα. Ποτέ δεν μου άρεσε να με καπελώνουν ανεξάρτητα από τον στόχο. Διαφημιζόμενο εφικτό ή ανέφικτο ΄΄καλό΄΄στόχο εγώ δεν θα πάρω! Είμαι άπιστος Θωμάς. Δεν ακολουθώ το πλήθος παρά αν πείθομαι. Με το μυαλό και την λογική μου θα ακολουθήσω ,σε διακριτική απόσταση, διατηρώντας πάντα κάποια αμφιβολία για την αγνότητα των προθέσεων. Ξέρω ότι στην πραγματικότητα όλοι μας χρησιμοποιούν ! Εδώ ιδιαίτερη βαρύτητα έχει η θητεία μου στο ΚΚΕ για πολλά χρόνια και οπωσδήποτε το ότι έζησα τόσα χρόνια σε σοσιαλιστική χώρα. Εκεί το παραμύθι έπεσε σύννεφο ,το μέλλον προδιαγράφονταν λαμπρό αλλά η απόσταση ανάμεσα στην θεωρία και την εφαρμογή της στην πράξη κατέστρεψε πολλά όνειρα και στοίχησε πολλές ζωές.
Στο μπαλκόνι έχω πολλά φυτά και λουλούδια αλλά το έλατο δεν είχε κανένα μέλλον. Καμία ελπίδα. Το είχα δοκιμάσει πριν τέσσερα χρόνια και είχε αντέξει μέχρι το Μάιο. Χρειάζεται πολύ χώμα και υγρασία για να επιβιώσει. Η ματιά μου έφτασε απέναντι στο μικρό πάρκο. Μία μικρή δροσερή όαση ανάμεσα στις πολυκατοικίες στις θερμές ημέρες του καλοκαιριού. Γεμάτη δενδράκια και φυτά που ομορφαίνει το πέρασμα των κατοίκων της περιοχής. Σε μία πόλη που υποφέρει από την έλλειψη πρασίνου (2,5τμ/κάτοικο)η πράσινη νησίδα ομορφαίνει το άχαρο τσιμέντο .Το καλοκαίρι οι περισσότεροι περνάμε από εκεί συνδυάζοντας το και με ένα γλυκύ βραστό και όχι στο φιλόξενο καφενεδάκι .Οι ιδιοκτήτες του καφενείου αγαπάνε πολύ τα λουλούδια και καμαρώνουνε την τεράστια μπουγανβίλλια που προσφέρει σκιά στο ζόφο του καλοκαιριού. Επέλεξα αυτό το πάρκο σαν μία άτυπη ανάδοχη οικογένεια για το έλατο μου. ¨Ήξερα ότι θα το ποτίσουνε και θα το φροντίσουν. Δεν θα πάει χαμένο. Θα περνάω και θα του λέω την καλημέρα μου. Δεν υπήρχαν φωτογράφοι όταν το φύτεψα. Όταν θα σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας δεν θα ξεραθεί όπως γίνεται συνήθως .Φωτίστηκε η ψυχή μου. Ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση επειδή πρόσφερα μέλλον στο δενδράκι .Έκανα μία καλή πράξη. Το έλατο επέστρεψε εκεί που ανήκει. Στην φύση.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-01-2010 |