Ηλιε μου

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκιά δεν μένει πιά να καθηλώνει τον καιρό
Το φώς σου ακέραια λαξεύει κάθε μου στιγμή
Λάμψε βασανισμένο σώμα και σύ ψυχή
Πάνω απ’του χρόνου τον κατακλυσμό

Πέρα απ’την πίκρα και τον καημό
Στάσου της σκέψης ηλακάτη
Στον καθαρμό,στη μέθη μου αγάπη
Της ζύμωσης απόσταγμα μεστό

Εύτρωτο το σώμα αυτό και πολύτιμα φθαρτό
Μα ξέρει πως να παίξει με μιά σου αχτίδα
Στα μάτια και στο γέλιο με την ελπίδα
Με το μόχθο του πόθου και το ρίγος το κρυφό

Σκίσε το σκοτάδι μου ήλιε το γυμνό
Σπάζουν τα βέλη σου βαθιά και μες στο κύμα
Με χέρια χρυσά απογυμνώνουν τ’άχρηστο μου ντύμα
Σε λάτρευσα και ζώ στο φλογερό σου καλπασμό

Ολυνυχτίς τη λαύρα σου κρατώ
Σε γεύομαι στα χείλη σαν το φιλί
Κλέβω το μέλι σου σαν έρθει η χαραυγή
Κι αναγεννιέμαι στο νέο μου εαυτό

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-01-2010