Άβατο

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...αυτό το χρόνο, τα χρόνια πέρασαν ραγδαία από πάνω μου...(Γ.Ζ.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άβατο


Απ’ το ρολόι μου χαθήκαν κάτι χτύποι
Ώρες που αγνάντευα παράθυρα κλειστά
Στη γη μου επάνω δεν απέμειναν σωστά
Λάθος αρώματα πλημμύρισαν οι κήποι
Στου άβατού μου τα πιο σκοτεινά λημέρια
Σκίζω απόψε όλα τα παλιά τεφτέρια


Απ’ τη γενιά μου πήρα ακάνθινο στεφάνι
Και τον ατρύγητο καρπό μου ξεψυχώ
Το παρελθόν του μέλλοντός μου η ηχώ
Κι απ’ τις πληγές γεννώ αυτό και θα με γιάνει
Στην πεμπτουσία του θανάτου ένα χάδι
Θα μαρτυρά της ύπαρξής μου το σημάδι


Στην κάθε άκρη οι ορίζοντες θα σβήνουν
Αντικριστά με μιας ματιάς την προσμονή
Τα που δε θα ‘ρθουν τραγουδάει η φωνή
Και κάτι αγέρηδες τρελοί την καταπίνουν
Στου ουρανού το τυχερό το μονοπάτι
Θα σεργιανίσω δίχως να γυρέψω κάτι


Στου φεγγαριού την κούνια θ’ αποξεχαστώ
Και με φιλιά όλα τ’ αστέρια θα τα σβήσω
Και θα ξεπλέξω τις ευχές να τις σκορπίσω
Στης μάνας νύχτας τον πιο τρυφερό μαστό
Παιδί θα μείνω μαύρο γάλα να βυζάξω
Φτερά να φτιάξω απ’ την αρχή και να πετάξω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2010