Ματαιοδοξία

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είμαστε σαν κάτι στεγνωμένες ψιχάλες σε απάτητα στέκια
μόνο που ξεχάσαμε τα πρόσωπα και τα κορμιά μας μπροστά από έναν καθρέφτη
Κι έτσι αλαφρύναμε από φαντασία κι ανθρωπιά.
Είμαστε αμέτρητα μυρμήγκια πάνω σε ένα και μόνο ψίχουλο σάρκας
Περιφερόμαστε κάθε βράδυ με οξεία την όραση κι ακονισμένες τις πλάτες
για το κουβάλημα των άλλων στην κλίνη της νεκρής μας συνείδησης.
Είμαστε κάτι χαμένες σκιές που πατάνε τα μηχανοκίνητα στην άσφαλτο με φόρα
Φτιάχνουμε τρύπες να μπορούμε να χωράμε
χτίζουμε τείχη να μπορούμε να κρυβόμαστε
Είμαστε σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο
γιατί δεν αντέχουμε τα βήτα και τα γάμμα της βροχής και της γνώσης.
Τσουρουφλισμένοι τριγυρνάμε στα χιόνια
μαζεύοντας νιφάδες από μαύρους πόνους και γκρι υπόνοιες
Μας έχει απορροφήσει η καλοπέραση του αναμμένου μας τζακιού
τα φρεσκοκομμένα ξύλα που βιαστήκαμε να αποξηράνουμε
όπως ακριβώς τα βλέμματά μας
ρουφώντας τους το άρωμα της γης.
Μοιάζουμε με κάτι ταχυδρόμους
που διανέμουν την αλήθεια επιλεκτικά
σε όλους τους άλλους παραλήπτες
μα στην πιο μικρή γωνιά της σάκας τους
αφήνουν ξεχασμένα τα δικά τους συστημένα
Τόσο πολύ δεν είμαστε
που όταν ξημερώσει εκείνη η μέρα
που θα λιώσουν οι πάγοι
κι ο ουρανός θα εκλείψει
θα βρούμε απ’ το λαγούμι μας νερό για το φύλακα άγγελό μας
Κι από τις στερήσεις μας λεφτά
για να πληρώσουμε τον Κύριο
Τα πάντα ν ’αλλάξει
εκτός απ' την ελάχιστη δική μας ματαιοδοξία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2010