Όνειρο

Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Το πάρκο είναι μικρό,λίγα μόλις τετραγωνικά.
Περπατάω στο καταπράσινο γκαζόν μέχρι που τα παπούτσια μου
αρχίζουν να βυθίζονται στη λάσπη.
Σηκώνω τα μάτια μου και βλέπω την αιτία.
Σα μία ανοιχτή πληγή τα θεμέλια γιά ένα καινούριο κτίριο.
Και γύρω μπάτσοι,πολλοί μπάτσοι, να προστατεύουν τα θεμέλια.
Το βήμα μου γίνεται γρήγορο,το πρόσωπο ντύνεται με τη μάσκα της αδιαφορίας
που έχω πάντα πρόχειρη,να βγώ γρήγορα στο δρόμο,να μη κινήσω υποψίες.
Το δωμάτιο είναι μικρό,ένα γραφείο με ένα λάπτοπ ανοιχτό επάνω του,
στη μία γωνία,στην μέση ένα κρεββάτι με κάτασπρα σεντόνια,
όσο το κοιτάω μου θυμίζει φέρετρο.
Ο ασημένιος ζίπο δίπλα στο λάπτοπ μόνος,που είναι τα γαμημένα τσιγάρα?
Ανοίγω τη πόρτα και βγαίνω.
Ένας τεράστιος διάδρομος και αριστερά και δεξιά πόρτες.
Πόρτες-είσοδοι γιά άλλα δωμάτια σπίτια.
Τέλος του διαδρόμου.Το φως του ήλιου εκτυφλωτικό.
Ένα μικρό στενάκι,μαζεμένα κάτι παράξενα παιδιά,
κρατούν στα χέρια τους χειρόγραφα,έρχονται και άλλα,
μετράω είκοσι τουλάχιστο και έρχονται και άλλα.
Και μετά η αγωνία,φύγετε,φύγετε,έρχονται γιά εσάς.....
Πάλι οι μπάτσοι.....κοιτάνε απλά,δεξιά και αριστερά,στη μέση τα παιδιά,στέκονται.
Περπατάω στην μέση ενός δρόμου χωρίς αυτοκίνητα.
Τετραγωνα κτίρια,χαμηλά,τετράγωνα μικρά παράθυρα,ομοιόμορφα κτίρια,ομοιόμορφα παράθυρα,
μόνο ο ευδιάκριτος αριθμός στη πρόσοψη αλλάζει....495,496,..1009,1010,1011.......
Μία αγωνία με έχει καταλάβει,μία ανεξήγητη αγωνία.
Και να που ξαφνικά ο δρόμος μπροστά μου μεγαλώνει και απλώνει.
Ο ήλιος λάμπει καλοκαιρινός και ας είναι χειμώνας.
Στην άκρη του δρόμου τον βλέπω.
Ένας ζητιάνος με μπλέ κασκόλ.
Χαμογελάει.
Χαμογελάει και η αγωνία εξαφανίζεται,δίνει τη θέση της σε μιά γλυκιά ηρεμία.
Χαμογελάει και χαμογελάω.
Βγάζει το παλτό του και μου το προτείνει.
Και εγώ αντί να το δεχτώ πανικοβάλομαι,φεύγω,φεύγω μακριά του.

Στέκομαι σε μία ψηλή αποβάθρα θαρρείς μέσα στα σύννεφα,
η μία πλευρά έχει κάγκελα,φυλακής ή προστασίας?
Τότε εμφανίζεται η λευκή μορφή ενός γέρου άντρα.
Λευκή?Λαμπερή!
Πρώτα σα να είναι σύννεφο σχηματίζεται το κεφάλι,μετά το υπόλοιπο σώμα.
Το πρόσωπο του είναι γελαστό και αστείο μαζί.
_Θα σε μάθω να αιωρείσαι,είναι εύκολο,να κοίτα εμένα,
ένα βήμα πίσω,δύο,τρία,χοοοοοοπ.

Τινάζομαι από το κρεββάτι μου.Όνειρο.
Ξημερώνει Πέμπτη.Το ρολόι στο κομοδίνο δείχνει 02:40.
Όνειρο.
Στο γραφείο δίπλα στο ανοιχτό λάπτοπ τα τσιγάρα μου,ευτυχώς.
Και ο ζίπο.Μαύρος.
Σηκώνομαι και ανάβω τσιγάρο.
Κάνω ένα βήμα πίσω,δύο,τρία.
Τίποτα.



Υ.Γ.Όταν δείτε κάποιο παράξενο όνειρο μην ανοίξετε τον ονειροκρίτη
γιά να το ερνηνεύσετε.
Πάρτε ένα στυλό και καταγράψτε το.
Η ερμηνεία του υπάρχει μέσα σας,όσο γράφετε θα δείτε ότι καταλαβαίνετε τι σημαίνει.

Καληνύχτα σας.
Και ...όνειρα γλυκά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-01-2010