Η Εύνοια Της Δυστυχίας

Δημιουργός: TarTears

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στον Αιώνα των άπαντων, μία μικρή στιγμή
Περίπατος με οδήγησε στο έβγα του βουνού..
Ακόμα ο κόσμος σταθερός στην βαρετή σιγή,
Κατάλληλη ανακούφιση για τη βροχή του νου..

Μια δεσποσύνη όμορφη, έπαιζε τεθλιμμένη
Μια μελωδία με λυγμούς, σαν ινδικό σιτάρ..
Με πρόσωπο που έσβηνε και των θεών τα μένη
Και μία σάρπα στα μαλλιά, από χρυσό μπροκάρ..

Δίπλα ο πουτανόσπορος, προλύτης της μιζέριας
Παίζοντας με τις λέξεις της, της μάθαινε να ζει..
Τον κίνδυνο ορμήνευε της ψυχικής ενέργειας,
Την ηρεμία που θα βρει σε εγκέφαλο αδρανή..

Ρουτίνα διαφημίζοντας, πουλούσε σωτηρία
Και η κοπέλα αγόραζε προσφέροντας ψυχή..
Κοιτάζοντας να χάνεται αυτή η πεμπτουσία
Θαύμασα την αφέλεια και βρήκα την οργή..

Κανοναρχόντας τα στοιχειά και μερικά δαιμόνια
Έστειλα να μου φέρουνε το πτώμα του ληστή..
Το πνεύμα ήταν ζωντανό ακόμα στα σαγόνια,
Το πήρα και το επέστρεψα στην όμορφη μικρή..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2010