Σαν θάλασσα το χειμώνα

Δημιουργός: fevroni

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήχος νερών,
την ηχώ τους ντύνομαι
στον απόηχο αυτής της μάχης
παραδίνομαι.
Γίνομαι ένα με τη θάλασσα.
Καταπίνω αλμύρα, καταβυθίζομαι.
Κοχύλια με κατασπαράζουν,
μαργαριτάρια δε βλέπω.
Στο βυθό τούτης της αίσθησης
βυθό ονειρεύομαι πιο βαθύ.
Σκάβω την άμμο,
φύκια χορεύουν
στις άκρες των δαχτύλων.
Η ψαρίσια μου ουρά
μπερδεύει μόνο εμένα
στην κίνηση.
Δεν έχω υπάρξει ψάρι.
Τα μάτια μου τσούζουν
γεμίζουν δάκρυα που το νερό
δεν αναγνωρίζει.
Ίδια σύσταση,
θαλάσσια δάκρυα.
Ρίχνω άγκυρα στο απύθμενο.
Απέραντη αίσθηση, ωκεάνια.
Καλημερίζω ψυχές ναυαγών,
κουβεντιάζω άγκυρες ξένες,
διαπραγματεύομαι θησαυρούς.
Κάτι με τραβάει βαθύτερα,
καταπίνω άμμο.
Χάνω την ουρά μου,
φτερά δε βρίσκω,
με τα πόδια σκάβω,
με τα κορμί μετράω ξανά το βάθος.
Πιο βαθιά!
Όμως φτάνω,
το νιώθω!
Θα γνωρίσω τα βάθη των ωκεανών.
Η αίσθηση γίνεται όλο και πιο κρύα,
αίσθηση λάσπης,
μυρωδιά λάσπης.
Τρυπάω το βυθό
μετράω το απροσμέτρητο.
Χρόνος δεν υπάρχει,
δεν μετριέται πια.
Ξάφνου!
Η πραγματικότητα
σκίζει στα δύο το όνειρο.
Ξυπνάω σε μια λίμνη ιδρώτα.
Κολυμπάω στην αρμύρα πάλι.
Ούτε όνειρο, ούτε εφιάλτη αξιώθηκα.
Μόνο πραγματικότητα,
αρμυρή, κρύα, εναγώνια,
σα θάλασσα το χειμώνα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-05-2005