Κεριά λιωμένα

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Προτιμάω να μετρώ το χρόνο με τα κεριά που έχουν λιώσει,
παρά με τον ήλιο που με τυφλώνει.
θέλω να με οδηγεί τις νύχτες ένα αστέρι που πέφτει,
και όχι η αιώνια λάμψη του φεγγαριού.

Δεν θέλω να οριοθετώ παλίρροιες στις θάλασσες,
Αλλά στα δάκρυα που τρέχουν στα μάτια των αθώων.
Από τα βράχια να μη με διώχνουν φάροι που αναβοσβήνουν.
Αλλά η κάφτρα του τσιγάρου στην πρώτη ρουφηξιά.

Αγνών παρθένων τα φιλιά με έχουνε μιάνει.
Τα χάδια της Μαγδαληνής, ψυχής εξαγνισμός.
Όρκοι, υποσχέσεις ιερές, αβάσταχτες μου ήττες.
Βρισιές και άναρθρες κραυγές, θριάμβων επωδοί.

Και να που τα σκοτάδια σου έχουνε γίνει φως μου.
Το σκάρτο φέρσιμό σου εμπνεύσεως πηγή.
Ρίμαξες την πυξίδα μου, βρήκα το μονοπάτι.
Με πέταξες στα τάρταρα και έχω λυτρωθεί.[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-01-2010