Τα Λόγια της Σιωπής

Δημιουργός: ΕΥ-ΔΟΚΙΑ, ΕΥΔΟΚΙΑ ΤΣΟΤΑΚΟΥ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ…
Βρίσκεσαι μακριά… απόμακρη σαν άγρια της φύσης φιγούρα
Έχεις πλέξει στα μαλλιά σου στολίδια της νύχτας
Και ένα πέπλο σκεπάζει το πρόσωπο μέχρι τα πάνω χείλη
Σαν νύφη σε δικό σου γάμο, δίχως γαμπρό, δίχως κουμπάρο
Δίχως παππά και κόσμο φιλικό.
Μια τελετουργία μνήμης, μια θυσία στον βωμό της σιωπής.
Με μόνο ήχο το θρόισμα των φύλλων.
Με μόνη γλώσσα το τραγούδι των πουλιών.
Πρώτη σέρνεις το χορό σε σιωπηρή μελωδία.
Πρώτη μιλάς σε ανύπαρκτο κοινό.
Δίχως φωνή, δίχως χροιά στη δική σου τη χορδή.
Τώρα κοιτάς στο κενό…
Σε ένα κόσμο που έκτισες με ξένα χέρια.
Σε ένα ταξίδι που κίνησες δίχως πλοηγό.
Μες στην αυλή σου έσπειρες καρπούς της μοναξιάς σου
Τους πότισες με βάλσαμο, τους έκαψες με δάκρυ.
Τα αποκαΐδια έκανες τροφή της λησμονιάς σου.
Ξένων στιγμές ανάθρεψες σαν να ήτανε παιδιά σου.
Βάφτισες τα θέλω τους όνειρά δικά σου.
Ποια είσαι εσύ που τη σιωπή την όρισες αδερφή σου
Που έσκυψες στο πέρας της και έδιωξες τη ψυχή σου.
Την άφησες και κύλισε σαν μάλλινο κουβάρι
Σε κατηφόρα απότομη που φτάνει στης θάλασσας τα βάθη.
Στο παρελθόν ξέχασες το νου σου
Σε άντρες άπληστους χάρισες το κορμί σου.
Και έφτασες τώρα μονάχη να σέρνεις σε σακί
Της μνήμης το κουφάρι
Σαν τον σταυρό ενός φονιά
Σαν τον σταυρό ενός αγίου
Σαν τον σταυρό που κάρφωσαν στο στέρνο σου απάνω
Όταν το πρώτο κλάμα έκανες σαν ήσουνα μωρό.
Ποια είσαι εσύ;
Τι με θωρείς που σε ρωτώ;
Μη κάνεις πως δε με ξέρεις..
Μην απορείς που ακούς τα χείλη μου όμορφα να μιλούνε.
Σώπασε μόνο για μια φορά να ακούσεις, όχι τις σκέψεις σου κρυφά να τις κρατήσεις, μόνο τον ήχο της φωνής μου..
Κι έπειτα θα σωπάσω εγώ, να ακούσω την οργή σου..
ΕΥ-ΔΟΚΙΑ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-01-2010