Ταυτότητα

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Ήταν ανάγκη!, να’ χω πάντα μια ταυτότητα
κι όταν το χθες κοιτώ, πάντα θαρρώ πως είχα,
μ’ άλλη μορφή, περιεχόμενο ή ποιότητα
μέσω αυτής -κάθε φορά- άτυπα συμμετείχα

σε κάποια μεγαλύτερα απ’ την οντότητά μου:
μορφώματα, που σε ωθούν, μα και σε δυναστεύουν.
Κόκκος εγώ μοναδικός, μέσα σε κόκκους άμμου
-αμμόλοφοι στην έρημο που σιγοταξιδεύουν.-

Το πρώτο που αντιλήφθηκα, ήταν «η οικογένεια»,
ήμουν Εγώ μ’ Επώνυμο, ο γιός, ο εγγονός
κι αργότερα «το σόι» μου, -η ευρύτερη συγγένεια-
όπου αντιθέσεις και χαρές ήτανε γεγονός.

Γιαγιά - παππούς, μαμά - μπαμπάς, μ’ έκαναν «χριστιανό»
με χίλια δυο διδάγματα για το σωστό ή το λάθος
μα κύλαε πάντα μέσα μου ποτάμι ζωντανό!
και για θεό και διάβολο, ποτέ δεν είχα πάθος.

Μετά έγινα «Έλληνας» μ’ ένδοξο παρελθόν,
σαν μπόλιασε ο δάσκαλος ζωή με ιστορία,
μα κάνοντας αμέτρητες συγκρίσεις μεγεθών
το τώρα έμοιαζε μικρό, ω! πόση ολιγωρία...!

Μεγάλωσα και έγινα ελπίδας κυνηγός
και ψηλαφώντας άγγιξα την ιδεολογία
«κομμουνισμός», «σοσιαλισμός», και «καπιταλισμός»
έχω των δύο τις πληγές, της μιας: την αμαρτία.

Μες τη ζωή αμέτρητες απόκτησα ταυτότητες,
άλλες αντέχουν στον καιρό, άλλες έχουν ξεφτίσει,
μα μόνο μία εκ γενετής -οι άλλες είν επίκτητες-
αυτή που γράφει «Άνθρωπος», μ’ έχει προσδιορίσει.[/font] [/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2010