Απόδημος και νοσταλγός

Δημιουργός: Ναταλία..., Ναταλία Μ

Γραμένο και αφιερωμένο στη μανούλα μου για μνημόσυνο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

24/1/2010
11:21:02 μμ

Απόδημος και νοσταλγός

Απόδημος και νοσταλγός
Γυρίζω στο χωριό μου,
Και μ΄αγωνία έτρεξα
Στο πατρογονικό μου.

Κτυπώ την πόρτα μα κανείς
Δεν είναι να μ΄ανοίξει,
Ούτε η μάνα μου αγκαλιά
Έτρεξε να με σφίξει.

Το βρήκα να είναι σκοτεινό
Και μισογκρεμισμένο,
Με νυχτερίδων τις φωλιές
Να είναι γεμισμένο.

Μέσα δεν μπόρεσα να μπω
Είναι έτοιμο να πέσει,
Κι όμως πόσα όνειρα
Εκεί είχαν χωρέσει.

Κάποτε που στις δόξες του
Μ΄ελπίδες στολισμένο,
Ήταν! Όμως, ερείπιο
Στέκει εγκατελειμμένο.

Ένας, ένας τ΄ αφήσαμε
Για πιο καλά να βρούμε,
Μα δεν το καταφέραμε
Να ξαναμαζευτούμε.

Σαν τα πουλιά πετάξαμε
Απ΄τη ζεστή φωλιά μας,
Να πραγματοποιήσουμε
Καθένας τα όνειρα μας.

Σαν η φωλίτσα άδιασε
Η μάνα δεν αντέχει,
Την πίκρα το παράπονο
Για συντροφιά να έχει.

Απόμεινε με το καυμό
Κάποιος για να γυρίσει,
Όταν θα έρθει η στιγμή
Τα μάτια να της κλείσει.

Ο μαρασμός την έφαγε
Ζώντας με στο μαράζι,
Σαν το κεράκι έλιωσε
Ευχές μόνο να βάζει.


Ναταλία Μίτσιου




[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2010