ομως δεν άξιζε

Δημιουργός: ΕΛΕΑΝΝΑ, Λένα Κατσιμαντού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Η αλήθεια είναι πως πικράθηκα
το δηλητήριο χρωμάτισε τη σκέψη μου
ήξερα ανέκαθεν στο θέατρο τη θέση μου
μα τούτη τη φορά μπρος τον εξώστη στάθηκα...

Η συνήθεια τραυμα μες τα μάτια μου
η εκφραση η αγνή μες τον καθρέφτη
αν έσβην' η ψυχή μου με το νέφτι
θα μάζευα διαμάντια τα κομμάτια μου..

θα τους τα πρότεινα στην κάνη τα μωρά μου
που τα χα μάθει χορωδία να αρματώνουν
και να πετάν στον ουρανό,να επιβιώνουν
μέσα στον ήλιο στις εκρηξεις ,μακριά μου..

Ηξερα ανέκαθεν τη θέση μου εδώ
μα τούτη τη φορά η αδικία με φαρμάκωσε
και δε υπήρξε φλέβα στο κορμί μου που δε μάτωσε
γιατί ήταν λίγοι και δεν είχαν ιερό..

κάτι εκτρώματα στο χώμα πανηγύριζαν
και τέτοια ώρα τετοια λόγια μου ψιθύριζαν
δεν έχω ελπίδα σ'ένα κόσμο που η αιγίδα είναι παγίδα
κι η πυξίδα παλλακίδα ..κι όσα δε σάλιωσαν κορμιά

τα σαλιγκάρια δεν τα μετράνε για καμάρια τους..

θα τους τα πρότεινα στην κάνη τα μωρά μου
που επιβιώναν στις εκρήξεις μακριά μου
όμως δεν άξιζε και λύθηκα απ' τα βλέφαρα ερήμην τους
μες την καρδιά μου να ξεφύγω από τη δύνη τους...[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2010