Σαν σκάβονται τα χώματα

Δημιουργός: skoutera, Παρασκευή Φούκα

ένα αντίο ακόμα..για σενα Βασιλω που ηςουν οικοδεσποινα πρωτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποτε εκεί κάτω απ το δέντρο
με την χλόη την πράσινη
έκρυψα στιγμές μέσα στο χώμα
ήθελα όλοι μαζί να ζούσαμε ακόμα
γιατί ήταν δική μας η γειτονιά
και ο ήλιος φαίνονταν δικός μας

Φυσάει άνεμος βαρύς χειμώνας
γίναμε φύλλα που πηγαίναν πέρα δώθε
ήρθε η ξενιτιά που φάνηκε ευθεία
αλλά ήταν πακέτο γεμάτο ουτοπία
στερήθηκε η καρδιά από μικρή
και έγινε πέτρα
μόνο τα μάτια μείνανε να βλέπουν τα σπασμένα
αφού δεν μιλούσαμε πια την ίδια γλώσσα

Κι όταν υψώνονται στον ουρανό ψυχές
μόνο τότε θυμάμαι......
σαν σκάβονται τα χώματα όλα γυρίζουν
και ανακατεύονται μες στην ψυχή μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2010