Πήρα τους δρόμους κι έψαχνα

Δημιουργός: Efimeros

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πήρα τους δρόμους κι έψαχνα
στους δρόμους του μυαλού μου
εκεί που σε συνάντησα
την πρώτη μου φορά
μα ήταν όλα ίδια
τα δέντρα και τα κτήρια
είχε πουλάκια δύο στα κλαδιά

Εκεί που πρωτομίλησα
τη σκέψη μου σαν φίλησα
τα δυο σου μάτια τα ξανθά μαλιά
λουλούδια τα χειλάκια σου
και ρόδα στα χεράκια σου
ο χρόνος μας ταξίδευε αργά

Στη σκέψη μου δεν έμεινες
φτερούγισες και πέρασες
στ' ανήμπορου του ήλιου τη φωλιά
ψιλή βροχούλα έπιασε
ο ουρανός συνέφιασε
μαζί του κι η δική μου η καρδιά

Τώρα γυρίζω μόνος μου
το δρόμο για τον πόνο μου
και σκεφτικός γυρνώ το πόμολο αργά
καθώς σε συλλογίζομαι
στο δρόμο που γυρίζαμε
οι δυο μας όλο χάδια και φιλιά

Είπα να μείνω νηστικός, φτωχός, ξαγρυπνισμένος
να αφεθώ στη μοίρα μου
ποια τύχη μου χρωστά
όλα αυτά τα βάσανα
μαζί σου σαν ανάσαινα
στου δωματίου τη μικρή γωνιά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-01-2010