Τετραλογια Χωρισ Συνεχεια

Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

22/1/2010 Ανάμεσα μεσάνυχτα και ξημερώματα

Ανάθεμα τους Δαίμονες που στοίχειωσαν τον νου μου
και φράξανε την έξοδο για κάθε μια μου σκέψη
που σέρνονταν ανήμπορη στα πόδια Του Θεού μου
ζητώντας Του επίμονα ν’ αφήσει να (ε)πιστρέψει

στο είναι μου η ποθητή κι απλοϊκή γαλήνη
να πάψει να ‘ν’ ο ίσκιος μου λυσσώδης μου εχτρός μου
κι ως φαίνεται απέτυχαν κι έχει μονάχα μείνει
ο άγνωστος παράφρονας που ‘ναι ο εαυτός μου

17.57΄13΄΄ 23/1/2010

Τα κρύσταλλα που σκόρπισες επάνω στο τσιμέντο
σαν το ποτήρι έσπασες μες στο τρελό κρεσέντο

καθώς γοργές γυροβολιές με απλωμένα χέρια
στριφογυρνούσες στον θολό απ’ το πιοτό χορό σου
κι από τις άδειες αγκαλιές και τα νεκρά αστέρια
σε ένα κόσμο (α)πό πηλό κι ίσκιους μες τ’ όνειρό σου

γίναν εκεί τα άστρα σου γυαλιά κοφτά σπασμένα
και πήρανε στο σύμπαν τους κοντά τους και εσένα

κι αφήσανε να σου χτυπούν ξοπίσω παλαμάκια
η πίκρα σου κι ο στεναγμός κι έγιν’ η ζεμπεκιά σου
στάση ζωής να την κοιτούν τ’ αράθυμα μεράκια
ο τελευταίος σου λυγμός και η αστροφεγγιά σου….


14΄29΄΄ 24/1/2010

Πορφύρα και κεντήματα τ’ όνειρο θα στολίσω
κι Αιγαιοπελαγίτικα κι Ιόνια πλουμίδια
και Κρήτης αγιοκλήματα και τσικουδιά θα χρίσω
Κωνσταντινουπολίτικα Βυζαντινά στολίδια

αρχής από Αγιά Σοφιά και πελαγίσιο κύμα
το γένος μας το Ορφικό και τ’ Άγιο καντηλάκι
με την σεμνή του ομορφιά εμπρός στο Άγιο Βήμα
και θα ποτίσω Θρακικό τσίπουρο και κρασάκι

στις πέτρες που αιώνια κείτονται τώρα χάμω
να σηκωθούνε πάραυτα να κάνουν λιτανεία
απ’ τον Μυστρά Μαρώνεια κι εκεί πάνω στην άμμο
να μου φωνάξουν άναφτα με ιερή μανία

τα χρόνια μας τα σκοτεινά τα χρόνια της απάτης
όσα κυλήσανε χωρίς προγονικές αλήθειες
και συσσωρεύσανε δεινά στις φορτωσιές της πλάτης
του Έλληνα από νωρίς με άχρηστες συνήθειες

να φέξουνε σε Έφεσο σε Πέργαμο κι Ασία
σαν Εθνική εξέγερση και Κύπρο κι Ιταλία
με άμεσο ή έμμεσο και μήνυμα κι ουσία
της Ρωμιοσύνης έγερση….. στου δήθεν την δουλεία …..



14.20΄00΄΄ 28/1/2010

Είπαν επαίτες πως θα γίνουμε κι απόκληροι
δεν μας αφήσανε ελπίδα για ξημέρωμα
μήτε Θεό μας άφησαν για να λατρεύουμε
είπαν πως ζάρα είμαστε που ήθελε σιδέρωμα

με παρθενορραφή σιάξαν τις συνειδήσεις μας
κι άλλη συνείδηση φυτέψαν στις ψυχές μας
που τις αξίες προσμετρά πλέον με χρήματα
και που τα όνειρά μας τα μετρά σαν ενοχές μας

δικάσαν τις θυσίες μας να μοιάζουνε
δίχως τιμή πλέον κι αξία σαν εγκλήματα
κι οι σταυρωτήδες γίναν άρχοντες στην θέση μας
κι εμείς παρίες τους σαν Ιστορίας τα ξοφλήματα

είπαν και κάνανε για μας πολλά και υπαινίχτηκαν
αλλά ξεχάσαν σκόπιμα αυτό να πουν το ένα
το πώς με παρθενορραφή όσο κι αν θεν δεν γίνεται
της Ιστορίας από την αρχή να ράψουνε υμένα…..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2010