Ένα ξωτικό που το έλεγαν Σερένα

Δημιουργός: prang, Σπύρος Τζώρτζης

http://sfyraki.blogspot.com/2010/01/blog-post_30.html

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μεσάνυχτα, μια φωνή το σκάει από το άσυλο
σέρνει τις πληγές της για παράσημο
τρελαίνεται και ουρλιάζει απ' την απόγνωση
σημάδια έχει ακόμα απ' την απόδραση
και τον έρωτα

Η κοπέλα τρέχει για τη λίμνη
γδύνεται στ' αγιάζι και βρέχει τα μαλλιά
ανάβει κίτρινα επιφωνήματα και τα καπνίζει
στα μάτια μια γαλήνη που τρομάζει
ποιος ξέρει ποιά λησμόνησε αγκαλιά

Γυρίζει σπίτι

Στημένη είναι στο κέντρο της πλατείας
αυτοί πυροβολούν
μοιάζει το τέλος τους ταινία φαντασίας που πονάει
θέλει βάλσαμο
σκοτώνεται, οργιάζει
απομόνωση.
Μα αυτή είναι (η) σκιά του φεγγαριού της

Τα φώτα σβήνουν όλα του θεάτρου
αυτή είναι η ιστορία του θανάτου
ενός λευτερωμένου ξωτικού.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-01-2010