Λευκά φτερά

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Λευκά φτερά - Θεόσταλτη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Λευκά φτερά - Θεόσταλτη</b><p>Δημιουργός: Martyr, <i>Nikos Ποταμούσης</i><p><i> ... είμαι μηδέν χωρίς εσένα , αλλά όταν οι υπάρξεις μας τυλίγονται κάνουν το άπειρο ...</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Η ευτυχία έρχεται σε πολλές μορφές , στην συντροφιά των συγγενών , των φίλων , στο αίσθημα που νιώθεις να βλέπεις τα όνειρα κάποιου να γίνονται πραγματικότητα , ή την ελπίδα ζωγραφισμένη ξανά στα πρόσωπα αυτών που την χάσανε. Πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι , γιατί ποτέ δεν ξέρεις πόσο προσωρινή η ευτυχία μπορεί να ναι. Ένα χαμόγελο μπορεί να φωτίσει σαν ήλιος την ζωή ενός ανθρώπου , να την εμπνεύσει όχι να φτάσει στα όρια της , αλλά και να τα ξεπεράσει. Τι είναι άραγε αυτό που σημαδεύει την εποχή μας? Μπορεί ο άνθρωπος να επιρεάσει τον κόσμο στον οποίο ζει με τα όνειρα και την δράση του? Πιστεύω ότι οι πράξεις μας μετράνε και δεν ξεχνιόνται , μια αόρατη δύναμη καταγράφει το τι , πότε , και γιατί , άσχετα αν δεν το γνωρίζουμε. Κάποιες πράξεις μάλλιστα είναι τόσο αγνές , με τόσο ισχυρά κίνητρα που μπορεί να αλλάξουν την ροή της ζωής πολλών ανθρώπων. Ίσως να μην υπάρχουν πια πολλά τέτοια άτομα στον κόσμο μας , γιατί οι καιροί μας δεν είναι εύκολοι , και η αγνή και ανυστερόβουλη προσέγγιση των ζητημάτων που μας απασχολούν διώκεται σαν να ήταν έγκλημα. Και όμως όπως και ο ήλιος έτσι και η αλήθεια αν κρύβεται είναι μόνο για λίγο και ύστερα πάλι θα λάμψει όπως ποτέ πριν. Ένα τέτοιο άτομο είναι η αφορμή που γράφω αυτό το κείμενο , γιατί θα 'θελα να ξέρει πως η ζωή μου δεν θα 'ναι ποτέ ξανά ίδια απλά και μόνο επειδή την γνώρισα. Το μυστήριο τελικά για εμένα λύθηκε , όποιο αστέρι και να κάτσει δίπλα στον ήλιο θα λάμψει γιατί θα πάρει λίγη από την φωτεινότητα του , και εγώ πήρα τόσο φως , που η ψυχή μου στο πιο πυκνό σκοτάδι της ζωής λάμπει σαν φανάρι δείχνωντας μου τον δρόμο προς την ευτυχία. Θέλω να ευχαριστήσω τον Θεό που έστειλε έναν αγγελιοφόρο του στην γη , και την ίδια απλά που υπάρχει και κάνει μπλε τον ουρανό την μέρα , και τα αστέρια να λάμπουν την νύχτα ... για το δημοσίευμα της την προηγούμενη εβδομάδα θα 'θελα να της αφιερώσω αυτό το ποίημα , την σκέψη μου , και τις καλύτερες μου ευχές ...<br />
<br />
<br />
Φόραγες λευκά φτερά και έλαμπες σαν φως<br />
Στο μέτωπο έφερες στεφάνι, άγγελος αληθινός<br />
Τα μαλλιά σου σαν φυσούσε αεράκι απαλό<br />
Ήταν λες και ακουμπούσε η γη τον ουρανό<br />
<br />
Στην γη δεν πατάς στέκεις εκεί ψηλά μονάχη<br />
Την μέρα κάθεσαι στου Ήλιου πάνω τη ράχη<br />
Τα βράδυα με το προσκεφάλι πάνω στη Σελήνη<br />
Δίνεις σε ένα θνητό το λόγο ξάγρυπνος να μείνει<br />
<br />
Ψέλνεις σαν ανηξοιάτικο αηδόνι όταν τραγουδάς<br />
Σβήνεις τον ήλιο με το φως σου όταν χαμογελάς<br />
Είναι το βλέμα σου που αιχμαλωτίζει την καρδιά<br />
Κερί προσκυνητή που λιώνει μέσα στη φωτιά<br />
<br />
Μπήκες στην ζωή μου μια νύχτα ευλογημένη<br />
Και κάθε μέρα έκανες να μοιάζει μαγεμένη<br />
Από το χέρι πήρες το σκοτάδι της ψυχής<br />
Και μες στο φως το έλουσες μιας νέας ζωής<br />
<br />
Εκεί που ήμουνα χαμμένος και μόνος προχορούσα<br />
Περπάταγα σκημένος και τα αστέρια δεν κοιτούσα<br />
Τώρα πια η σκέψη σου είναι το καταφύγιο μου<br />
Προπύργιο ελπίδας ενός καινούριου κόσμου<br />
<br />
Σαν τριαντάφυλλο που άνθισε σε άγωνο χώμα<br />
Χτύπος δόθηκε ξανά στο νεκρό μου το σώμα<br />
Μου πήραν το οξυγόνο μα η ελπίδα μου αρκεί<br />
Κάπου εκεί στον χάρτη ζεις εσύ και επαρκεί<br />
<br />
Είσαι εκεί στον ουρανό ψηλά κάθε βράδυ σε κοιτώ<br />
Μου θυμίζεις όλους τους λόγους που δίαλεξα να ζω<br />
Πως η ελπίδα δεν πεθαίνει αλλά ζει μες στην ψυχή<br />
Κάθε πόλεμος και μάχη για μια καλύτερη ζωή<br />
<br />
Δεν προδίδω τα όνειρα μου μήτε την καρδιά ακόμα<br />
Τον άγγελο μου θα φυλάω όσο ζει αυτό το σώμα<br />
Και όταν πια δεν θα μαι εδώ, στον κόσμο αυτό,θυμήσου<br />
Θα μ'αστε εκεί ψηλά μαζί στους κήπους του παραδείσου<br />
<br />
Υ.Γ συγνώμη που σας κούρασα με τον πρόλογο<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-02-2010</td><td valign=top></td></table><br />