Toυ χιονιά οι στάλες

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα παντοτινά ψάχνω δυό θεούς
και σβησμένα ίχνη χίλιους μου εχθρούς
μάχες που τελειώνουν μόνο την αυγή
μέσα μου σε βλέπω σε δυό ουρανούς.

Το διπλό σου είδωλο ξεγελά το χρόνο
κι ο καθρέφτης ίσως ξέρει να μιλά
το φιλί φανέρωνε ένα μάγο μόνο
κι ήξερε τον πόνο μου να τον σταματά.

Γύρω απ’ τη φωτιά τ’ όνειρό σου ζούσε
πόλεις που αρνιόσουνα φεύγαν μακριά
μοιάζεις ορφανή σα μικρή αγάπη
κράτησε το χέρι μου λίγο πιο σφικτά.

Και θα μείνω εδώ δες ο πάγος στάζει
και σα δάκρυ μοιάζει που ζητά πολλά
πάρε μου υποσχέσεις να ξεχειμωνιάσω
λίγο απαγκιάζει από τον βοριά.

Μοναχά δυό βήματα τώρα μας χωρίζουν
δυό θεών που έφτασαν πριν να είναι αργά
πριν να ρθείς σε μένα χέρια δε μ’ αγγίζουν
σβήνω στα γραμμένα γράμματα θολά.

Φανερώνω εδώ άδολους σκοπούς
της ψυχής σημάδι σ’ ένα βλέμμα χάδι
ξενυχτούν οι αιώνες μου μέσα στο σκοτάδι
βήμα πια δεν κάνω μες τους συνειρμούς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-02-2010