Αλκυόνη, όπως εγώ

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τυλίχθηκες το άσπρο σου σεντόνι
που το’ θελαν για σάβανο οι άλλοι
αυτοί που σε φωνάζανε Αλκυόνη,
τον Κύηκα φρουρούν στο μαϊστράλι.

Δεν το’ ξεραν πως ήθελες μονάχη
σα νύμφη του βοριά, λευκοντυμένη
Αλμύρα να σου τάζουνε οι βράχοι,
τη μαύρη σου να σβήνεις ειμαρμένη.

Δεν το’ξεραν και αλήθεια, ποιος θα μάθει
τα λόγια που συλλάβιζες, κρυμμένη.
Πως σου γινε ο έρωτας αγκάθι
και κόμπος στης αγάπης σου το χτένι.

Πεφτάστερα είχαν γείρει απάνωθε σου
Γενάρη τα φτερά σου είχες ανοίξει
Εσύ, η λογική κι οι έρωτες σου
σε αιώνιο δεσμό μα και σε ρήξη.

Πουλί απ’ τους καιρούς κυνηγημένο
ψευδαίσθηση κι ακραίο είδωλό μου
Το άσπρο σου σεντόνι τυλιγμένο
σα δίδυμη θηλιά στον εαυτό μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-02-2010