Ξαφνικό Γήρας

Δημιουργός: ppoppo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][I]ΞΑΦΝΙΚΟ ΓΗΡΑΣ

Βαθιά πολύ αυλάκωσαν το μέτωπο οι ρυτίδες
πώς να’ ναι από γεράματα χθες βράδυ νέα μ’ είδες
δε σίμωσαν τα γηρατειά σ’ ένα φεγγάρι πάνω
κι ούτε ο αιώνας δεν αρκεί τη νιότη μου να χάνω.

Αγγιξα με τα δάκτυλα όλα τ’ αυλάκια τούτα
στεγνά ποτάμια και ξερά από τους πόνους πού’ χα
στις όχθες τους πεθαίνουνε λουλούδια οι ελπίδες
απ' τ' άγρια χόρτα ξεπηδούν μιλούνια οι ακρίδες.

Σήμερα ξάφνου γέρασα αφέθηκα να λιώνω
κερί γερμένο που έσταζε αταίριαστο και μόνο
μέσα σε πυρκαγιές σκορπώ, καίγομαι, καψαλίζω
μα όσα κι αν ήταν πού 'χασα απ’ τη φωτιά κερδίζω.

Να’ ναι εμπειρίες που ποθώ με γνώση να με ζήσουν
ή μήπως παίγνια του μυαλού θα με γηροκομήσουν
μέσα απ’ τις φλόγες ξεπηδούν γλώσσες παραμονεύουν
χρόνια πολλά μ’ αυθάδεια εμένα σημαδεύουν.

Εσπασε κι ο καθρέπτης μου αυτός που με κοιτούσε
ποιά είναι η ομορφότερη πάντοτε μ’ απαντούσε
κάρβουνα είδωλα θωρώ ασχήμια και εικόνες
στάχτες των αναμνήσεων ξεφτίδια στους αιώνες[/I][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2010