Η μαρτυρία του ήχου της σιωπής

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Η μαρτυρία του ήχου της σιωπής</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Η μαρτυρία του ήχου της σιωπής</b><p>Δημιουργός: rosestar, <i>Ελευθερία</i><p><i> 5/2/2010</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>            <br />
                                     [color=fuchsia][B]Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ[/B][/color]<br />
<br />
[color=purple][B]Η σιωπή αγκάλιασε και πάλι με τα γυμνά της άϋλα χέρια, το απέραντο βαθύ σκοτάδι του ουρανού. Κάποιος διαβάτης περνούσε με κεφάλι σκυφτό και  βήματα βεβιασμένα κάτω από το ξεφτισμένο φως μιας έρημης κολώνας, που έφεγγε δειλά το λιθόστρωτο δρομάκι. Οι κάτοικοι εκείνης της συνοικίας, είχαν από νωρίς σφαλίσει τα παραθυρόφυλλά τους και με λουκέτα είχαν σφραγίσει τις πόρτες των σπιτιών τους. Η ατμόσφαιρα κυριολεκτικά και μεταφορικά ήταν παγωμένη…η ανάσα κρυσταλλωνόταν στον αέρα και το χειμωνιάτικο σκηνικό  «μαστίγωνε» τα σωθικά καθώς τα διαπερνούσε, κάνοντας βασανιστική τη πορεία εκείνου του διαβάτη. Δεν είχε κάποιο προορισμό για να φτάσει. Μία όραση τον ξύπνησε στα άγρια μεσάνυχτα και την είδε να σέρνεται και να φωτίζει για λίγο το σκοτεινό του δωμάτιο…σαν να υπήρχε κάποιο πέρασμα σε μια καλύτερη ζωή που έπρεπε να ακολουθήσει…και εκείνη τον καλούσε συνέχεια.<br />
Μία αστραπή «έσκισε» απρόσκλητα και αιφνίδια τον ήχο της σιωπής και «μαχαίρωσε» τη ματιά του αγνώστου άνδρα με τη λαμπρότητά της. <br />
Μέσα στην άδεια νυχτιά, διαπίστωσε να υπάρχουν γύρω του άνθρωποι…χιλιάδες άνθρωποι…να μιλούν χωρίς οι ίδιοι να μπορούν να ακούσουν και άλλους να ακούν χωρίς να μπορούν να μιλήσουν. Να πλέκουν κλωστές από στίχους και να φτιάχνουν υφαντά από τραγούδια, αλλά ποτέ να μη τα μοιράζονται με άλλους και κανείς να μη τολμά να εμποδίσει τον ήχο της σιωπής[/B]. <br />
<br />
[I]"Η σιωπή σαν τον καρκίνο μεγαλώνει και απλώνεται σταδιακά. <br />
Τα λόγια φυλακίζονται σαν σιωπηλές δροσοσταλίδες και με τη πτώση τους  αντηχούν σαν το γλυκό ήχο ενός ξυλόφωνου στα βαθιά πηγάδια του νερού της σιγής".[/I]<br />
<br />
[B]Η αστραπή έγινε κεραυνός δυνατός και η λάμψη της έπεσε σε τοίχους μισογκρεμισμένους εγκαταλειμμένων αυλών, σε υπόγειους σταθμούς  και μετρό, μαρτυρώντας ότι κάποτε κάποιοι περαστικοί που ήταν κυριολεκτικά και μεταφορικά ‘ περαστικοί ’ αυτής της ζωής, έγραψαν με συνθήματα σε άψυχους τοίχους  τη δική τους έμψυχη και συνάμα γλαφυρή συναισθηματική τους διαδρομή και συνεχόμενη πορεία[/B].[/color]<br />
<br />
<br />
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.<br />
<br />
Ελευθερία 24  ετών[/B][/color]<br />
<br />
<br />
      <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-02-2010</td><td valign=top></td></table><br />