Ρεφρέν

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κοίτα πως στέρεψε ο κόσμος απ’ τα λάθη
Πως πήγε κι έπεσε ο χρόνος και τσακίστηκε
Πως χίλιες άναψαν φωτιές από τα πάθη
Λες και τρομάξαμε το φόβο και τσατίστηκε
Όλα γυρίσανε ανάποδα και δάκρυσαν
Δύο φεγγάρια που βαθιά μέσα τους ράγισαν
Ένα παιδί που δεν κοιμάται πια τα βράδια
Γιατί του λείπουνε της μάνας του τα χάδια…

-ΡΕΦΡΕΝ-
Δεν ψάχνει δρόμο η ψυχή
δεν ψάχνει τόπο
Μόνη γεννιέται στη ζωή
μόνη πεθαίνει
Μόνη παιδεύεται και μόνη της μαθαίνει…
Δεν ψάχνει δρόμο η ψυχή
δεν ψάχνει τόπο
Μόνη βαδίζει στην ζωή μόνη κρατιέται
Μόνη ξεχνά
μόνη ξεχνιέται…

Κλαίει ο πόνος μας γυμνός για το χαμό μας
Ένας παράδεισος που ανίδεα κουρσέψαμε
Ένα του Άδη σκαλοπάτι κι ο χορός μας
Ξέραμε πάντα τον γκρεμό μα το χορέψαμε
Κι αν μοιάζει τώρα ουρανός χωρίς στερέωμα
Κι αν κάτι νιώθουμε όπως λέμε σαν δικαίωμα
Είναι που αγγίζουμε, εικόνες και φαντάσματα
Της ερημιάς και της ζωής μας τα χαλάσματα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-02-2010