Βούτες

Δημιουργός: montekristo

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφρισμένα κύματα...

Βουτούσαν οι γλάροι μες στα μάτια του

πλακωμένοι απ' το βάρος της συννεφιάς.

Ανάμεσα στις κούπες του καφέ

τα ποτηράκια του κρασιού

Ανερμάτιστα λόγια

Σαν ασκήσεις ορθοφωνίας

χαλίκια στο στόμα του καιρού

Χάρηκα, απορώ, βρέχει, αναθεώρηση, πρόσεξε...

Κι η μέρα πως βαριέται

καθώς βάφεται μπροστά στον καθρέφτη μας

Σουφρώνει τα χείλη, να στρώσει το κραγιόν

Να κι ένα ψευτοχαμόγελο,τάχα ικανοποίησης

Τα λόγια φτερούγισαν άσκοπα

κι ύστερα στέγνωσαν πάνω στα ποτήρια

αφήνοντας την μπογιά τους

Τα πιο βαριά κατακάθισαν μαζί με τον καφέ στις κούπες.

Μιλάγαμε,

αλλά πάλι μπορεί να έπαιζε και το ράδιο.

Το χοντρό καναρίνι κοιμήθηκε στο κλουβί του.

Συνέχιζε το ψιλόβροχο την ώρα που φευγα

κι η ομίχλη έγλυφε ύπουλα και μυσταγωγικά την γη

Όταν έφτασα σπίτι

ήχησε ο εσπερινός

Λυπημένα θαρρώ

Σαν να είχε κρεμαστεί απ την καμπάνα

ο τρελός του χωριού

μην αντέχοντας πια.

Λέω για κείνον με τα αφρισμένα μάτια

Κάναμε παρέα πότε πότε

κι ας μην τον βλέπαν οι άλλοι

Μα... μπα, ιδέα μου θα 'ταν

Δεν γινόταν να υπήρχε...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-02-2010