Ανθρωπων σχεσεις Δημιουργός: amylee, Ευη Σ'ακολουθω.....Σ'αγγιζω και ποναω.... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Χρονια κυκλοφορεις με
σκυφτο το κεφαλι....
οχι τοσο επειδη φοβασαι τους ανθρωπους
αλλα επειδη τρεμεις μηπως
αντικρισεις το ειδωλο σου σε καποια βιτρινα....
Καιρο τωρα κυκλοφορεις με τα
ακουστικα στα αυτια...
προσπαθωντας να καλυψεις τις ομιλιες των γυρων σου....
εμαθες πλεον να διαβαζεις τα βλεμματα....
Η ισως.....θελεις να καλυψεις τις σκεψεις σου....
μα αυτες συνεχιζουν να σε βρισκουν
στα στενα σωκακια του μυαλου σου....
Ντυνεις με μουσικη τις κενες ωρες...
οπως κι ο πονος ντυνει με στιχους την θλιψη.....
Τα ονειρα σου ενα με τους ξεβαμμενους τοιχους του σχολειου.....
Εκει θα επρεπε να θεμελιωνεται η ζωη....
ομως το μονο που υπαρχει ειναι αδεια ονειρα και κενες σκεψεις....
Αφηνεις το προσωπο σου αβαφο....
και τα μαλλια ελευθερα πεφτουνε στους ωμους.....
δεν θελεις καποιος να σε γνωρισει διαφορετικη απο οτι εισαι....?
Ομως τους ανθρωπους τους κρατας μακρια απο την ψυχη σου
.....γιατι....?
Ισως γιατι καποτε αγαπησες καποιον λιγο περισσοτερο
απο οτι σε εκανε να μισησεις τον εαυτο σου.....
Σχεσεις χαρτινες...αδιαφορες.....
τις παρασερνει ο αερας τοσο ευκολα οσο τις χτιζει η απερισκεψεια των ανθρωπων....
Εχεις παψει να τους κοιτας στα ματια....
Φοβασαι το τι θα αντικρισεις....
μηπως δεθεις.....
μηπως κοιταξεις καταματα την αντανακλαση του κενου που υπαρχει μεσα σου.....
Κοιτα πισω.....
μια γραμμη αιματος σε ακολουθει.....
χανεται καπου στον οριζοντα του χθες.....
μα συνεχιζει να υπαρχει.....
Δεν μπορεις να την ακολουθησεις προς τα πισω...
γιατι οπου και να οδηγουσε εχει πια χαθει....
καθως ο χρονος δεν αλλαζει.....
ομως δεν μπορεις να της ξεφυγεις.....
Ειναι βαθια η πληγη.....
στα αιχμηρα αγκαθια του τιποτα σερνεται η ψυχη σου....
Ενα αγγιγμα σαν βελουδινο σκοταδι
γλιστραει πανω στην γυμνη σου σαρκα.....
ενα καυτο δακρυ....κουβαλαει αναμνηση και πονο....
Κρατας τα ματια σου κλειστα....
κι απλως περιμενεις να ερθει το τελος....
μα ειναι παρα πολυ μακρια....
Μεγαλη η θλιψη μα λιγα τα χρονια που κουβαλας.....
Τσαλακωμενη σελιδα στην αρχη του βιβλιου της ζωης.....
εκει εχασες το πρωτο σου αιμα....
μα το τελος αργει να ερθει....το φιναλε δεν εχει γραφτει ακομα.....
Μεσα σε τετοιες σελιδες φυλας την καρδια σου....
ζεις απο τα χτυποκαρδια των λεξεων.....
μια σπιθα ζεστασιας να ζεστανεις το ειναι σου....
μα ολα σβηνουν οταν φτανεις στην τελευταια σελιδα....
Μα αυτη δεν ειναι η ζωη σου.....
Ανοιγεις τα ματια κι ακομα σταζουν παραμυθια....
Γιατι ξερεις πως αυτος δεν ειναι εκει.....
Σε καποια πλατεια της Σαλονικης σκορπισε τις στιγμες σας....
Αποχαιρετησε την εφηβεια του ανοιγοντας φτερα....
Μα δεν μπορεσες να ακολουθησεις.....
Τα δικα σου δεν εχουν δυναμωσει ακομη....
Με δακρυ μεθας παλι αποψε.....
ενα τραγουδι του Βασιλη συνοδευει την μοναξια.....
Χαιδευεις τα σημαδια της ψυχης σου.....
και θυμασαι.....λυπασαι.....
Ομως δεν πρεπει.....εκεινος δεν ειναι η ζωη σου.....
μονο ενα πεθαμενο της κεφαλαιο....
Γιατι την ζωη σου δεν την εχεις ζησει ακομα....
Χαμογελα εαυτε μου.....
Στο υποσχομαι.....συντομα θα πεταξεις μακρια.....
Οι ανθρωποι δεν χαριζουν....
απλως ανταλλασουνε στιγμες....
Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2010 |