Α-γ-γ-ι-γ-μ-α. Βροχή-ς

Δημιουργός: ANTHEKTIKI., a-n-n-t-i-g-o-n-i

Αφιερωμένο σ'αυτούς που τους χαράζουν οι αναμνήσεις..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βρέχει στα φύλλα της καρδιάς απόψε
και ποτίζει, τα αισθήματα τα πιο κρυφά
και την καρδιά μου αγγίζει,
Αλοτινές στιγμές ζωής που ζείσαμε θυμίζει,
τα φύλα που ξεράθηκαν στο πάτωμα ραγίζει.


Ρ)
Αυτή βροχή με έλιωσε,
Αυτή βροχή με πνίγει,
Αυτή βροχή με τύλιξε,
στης μοναξιάς την δύνη.
σ'αυτήν την δύνη του μυαλού, που γίνετε οδύνη,
σ'αυτήν την δύνη του μυαλού, που τίποτα δεν σβήνει.


ετσι, η καρδιά μου ράγισε απόψε κ' η ψυχή μου,
που σκέφτηκα εσένανε ν'αδειάζεις την ζωή μου.
την άδειασες σάν έφυγες και μ'άφησες μονάχη-(μονάχο,)
να ζώ εγω τώρα για δυό, στης μοναξιάς τα βάθη- (το βάθρο.)


Ρ)
Αυτή βροχή με έλιωσε,
Αυτή βροχή με πνίγει,
Αυτή βροχή με τύλιξε,
στης μοναξιάς την δύνη.
σ'αυτήν την δύνη του μυαλού, που γίνετε οδύνη,
σ'αυτήν την δύνη του μυαλού, που τίποτα δεν σβήνει.

σ'αυτήν την δύνη του μυαλού, που γίνετε οδύνη,
σ'αυτήν την δύνη του μυαλού, που τίποτα δεν σβήνει



καλησπέρα σε όλους τους ''χαμένους ''ποιητές που μάς κρατάνε ζωντανούς σε τέτοιες δύσκολες στιγμές...

12/2/2010. Αλ.Χα.(λίλι.)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-02-2010