Ζω και δεν έχω

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ζω στο σκοτάδι, σα σκιά
στον τοίχο μεγαλώνω:
το είδωλο του κανενός
κι είμαι αυτή που αφενός
δολοφονώ τη μοναξιά
που αφετέρου, σώνω.

Δεν έχω πρόσωπο, ούτε φως,
αόρατη περνάω
στη θάλασσα του πουθενά
με τα απέραντα κενά
που τα μεγάλωσα εντός
κι απ’ έξω τα ξερνάω.

Ζω στο σκοτάδι, σα φωτιά
σβηστή, εδώ και χρόνια
Μέσα στις στάχτες των καιρών
κι από τα «αχ» των τυχερών
ρίχνω μια σπίθα στο νοτιά
και στου βοριά τα χιόνια.

Δεν έχω ελπίδα, μήτε γη
μονάχα ένα μαχαίρι
του Κάιν είναι, και θαρρώ
πάνω στην κόψη του θα βρω
να σκάψω ακόμα μια πληγή
στο αδερφικό μου χέρι

‘Κείνο που μοιάζει να ‘μαι ‘γω
και νεύματα μου κάνει
όταν τις νύχτες χαιρετώ
πνιγμένες μες στον πυρετό,
Κι όταν τρελαίνομαι να βγω
στου κόσμου το λιμάνι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-02-2010