Το βλέμμα σου

Δημιουργός: foteinos

Είναι αυτή η παγωνιά που ζεσταίνει το πρωινό μετά τη γιορτή τ' αλλόκοτο βλέμμα σου που δεν με χορταίνει κι η λέξη που κρατάς για το τέλος εσύ...Γ.Αγ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το βλέμμα σου

Πως με αγγίζει, ακόμη το υφάδι σου
Και νόμιζα ξέχασα, εκείνο το χάδι σου
Μα τα καινούργια μου, κόκκινα κύτταρα
Στερητικά, μου στέλνουν μηνύματα

Ποτίζει η νύχτα, την άπληστη σκέψη μου
Ζητάει αψέντια, που έχουν την γεύση σου
Και μία εφηβική μου, πρωτόγονη μέθη
Στο μπράτσο μου γέρνει, ικεσία μου γνέφει

Η θλίψη ανασαίνει, σιμά στο προσκέφαλο
Με βλέπει, λυγίζει, με λέει αδέκαστο
Μα εγώ καρφωμένος, στον γυάλινο τοίχο
Με το άστρο σου κένταγα, αυτό μου τον στίχο

Γιατί εγώ με τα αστέρια, ποτέ μου δεν μάλωσα
Και τ’ άσπρο τους φως, ποτέ δεν σπατάλησα
Την κόμη εφόραγα, του άσπρου αλόγου
Σε πέλαγα κάλπαζα, του παραλόγου

Πως με πλανεύει, ακόμη το βλέμμα σου
Μ’ αρπάζει, με σέρνει, με πνίγει στην τρέλα σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-02-2010