Τα τελευταία χνάρια μιας απουσίας

Δημιουργός: Αριάδνη20/08, Αθηνά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποτέ δε θέλησες να σταθείς εμπόδιο
στη ροή της φυσικότητας.
Εγώ προθυμοποιήθηκα να σου χαρίσω την
ηδονή της καταστροφής.
Κι όπως οι φτέρες λικνίζονται στις υποταγές
ενός δέκατου τρίτου θεού,
όπως τα ξόρκια λυτρώνουν ξεχασμένες προσευχές,
έτσι δειλά ψιθύρισα την ανάγκη μου για σένα.
Έτσι διαλύθηκα στις θάλασσες κι αφέθηκα
στα κύματα των στεναγμών, παλεύοντας μονάχη
με τα θηρία των τύψεων.
Και στο τέλος; Έμεινα μόνη' εγώ κι αυτές,
σε μια φιμωμένη κτηνωδία. Όχι πια αντιμαχόμενες,
μα συντρόφισσες, στη φρίκη της βαθιάς
σιωπής.
Κανένας ήχος μου δεν πέρασε στην όχθη σου.
Και πλέον με κούρασε η σκέψη σου. Απόψε
θα κοιμηθώ έναν ύπνο με δίχως όνειρα.
Με δίχως σκιές
Με δίχως σειρήνες
Με δίχως σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-02-2010