Εις Μνημη Του Σεριφε

Δημιουργός: adespotoi, παντελής

εμπνευσμένο από άρθρο σε τοπική εφημερίδα για το χαμό του μετανάστη Σερίφ στη Χίο.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][U][I]ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΣΕΡΙΦΕ[/I][/U]

[B]Στη βιοπάλη τη σκληρή,
με τον κασμά και το σφυρί,
μέσα στον ήλιο τη βροχή,
τη κάθε μέρα στο γιαπί.

Είχες γυναίκα και παιδιά,
τη μάνα σου μες τη καρδιά,
ήσασταν από ξένη γη,
κι έσταζε αίμα η πληγή.

Δεν σας έφτανε το ψωμί,
το βιός σας ούτε σπιθαμή,
δε βάσταγες που οι δυνατοί,
βλέπουν το κόσμο για χαρτί.

Έφτανες μέχρι το αμήν,
σου λέγανε οι δικοί σου μην,
μα τέλειωσε η υπομονή,
μπας ξαστερώσουν οι ουρανοί.

Ακούστηκε στη νύχτα κραυγή,
ήπιες απ' της λήθης τη πηγή,
και είπαν οι γραμματικοί,
έφταιξε η ώρα η κακή.

Δύο παιδάκια ορφανά,
και δυο γυναίκες πια στοιχειά,
κλαίνε για τη χαμένη σου ζωή,
που νιώθουν όλοι οι φτωχοί.[/B][/align]

[align=right]+ 23/2/10
Παντελής[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-02-2010