Καταφύγιο

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε καρδιά μακρύ χειμώνα καις σαν φλόγα
σαν μία σάκτη να σκαλίζεις μυστικά
μες τη στάκτη σ’ ένα τέλος δίχως λόγια
μες το νου ν’ ανοίγει ο χώρος ξαφνικά.

Κι όλα τα έκρυψε το βλέμμα μου στο βράχο
εναποθέτω μες τα βράχια μια φωτιά
απ’ του δικαίου μερτικό δίκιο μου να ‘χω
μες τις σχισμές λάμπουνε σπίθες και σπαθιά.

Κρύβει μηνύματα πολλά κι αυτό το τώρα
πριν απ’ το θάνατο και πριν απ’ τη φθορά
γνώση και θύμηση ουρανού στιγμή μου κι ώρα
γνώση που μέσα μου οδοιπόρους συναντά.

Εγώ διαφεύγω μες τη σκόνη και το πλήθος
κι εσύ διαφεύγεις σαν τη σκέψη που γυρνά
κρατάς μια δάδα αναμμένη πλάι στο στήθος
πέρα απ' την όχθη θ' ανταμώσεις το βοριά.

Λάφυρα αιώνα κι ένα μήνυμα πολέμου
που θα κηρύξω στρατηγός μες τη στρατιά
αν ενωθείς μ’ όσα γεννάς εμένα πες μου
για να σε δω όταν γυρίσεις τη ματιά.

Δέσε στη θύμηση ουρανού παλιό βασίλειο
είσαι εικόνα μες την αύρα μιας φωτιάς
είσαι γυναίκα, είσαι φυγή και καταφύγιο
δίπλα μου μείνε να κοιτάς ένα άστρο ήλιο
κλέψε τη λάμψη απ' το μαύρο της νυχτιάς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-02-2010