Ασύνδετες σκέψεις

Δημιουργός: Μαρανθίτης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η μουσική με συνοδεύει μέχρι τις πύλες
Το τέλος βασιλεύει από πίσω, κάθε τέλος και μια αρχή;
Ελπίζω και κοιμάμαι νοσταλγώντας το χθες
Το σήμερα και το αύριο είναι λωποδύτες
Τάχα φίλοι και μου σηκώσανε το σπίτι
Τους φιλοξένησα, τους έντυσα με το παρελθόν μου
Το πήρανε μαζί τους και μ’ άφησαν γυμνό
Τώρα μπροστά στις πύλες ζητάω την εκδίκηση μου
Συμφωνία με το διάβολο δε μπορεί να είναι
Πίσω από τις πύλες δεν ακούγονται κραυγές
Δε νιώθω φωτιές και οι ουρανοί είναι καθαροί
Ποιος δαίμονας θα ανεχόταν τόση ομορφιά;
Χωρίς χάδια δεν έρχεται η αμαρτία, ούτε η ομορφιά
Αντιφάσεις καρδιά μου, να καώ στη κόλαση για να σ’ έχω
Αρκεί η ψυχή και η καρδιά να ξεδιψάσουν, έστω και για μια στιγμή
Η επιθυμία της σάρκας καίει μέσα μας, είναι μέρος του κόσμου μας
Αιώνια χαμένος, αμαρτωλός στους ευσεβείς
Ευχάριστη σκέψη που μου δίνει ζωή
Φίλε μου άναψε τη φωτιά, ετοίμασε τη καταδίκη μου
Δε θα τους δώσω την ευχαρίστηση
Πλέον ακούω τη μουσική, είναι μαγευτική
Για κανένα δε θα σταματήσω, μόνος μου θ’ ανοίξω τις πύλες
Ξέρω που έχουν κρύψει το κλειδί
Τι πιο πολύ απ’ την εικόνα της;
Ξεκλειδώνει και το πιο σκοτεινό δωμάτιο της ψυχής μου
Φως ξεχύνεται, ζεστές ηλιαχτίδες
Ακόμα και μες στη νύχτα το φως με λούζει
Είμαι ευτυχισμένος, με κάνεις και χαμογελώ
Μπορώ να περιμένω πια, κόλαση και παράδεισο
Εγώ είμαι εδώ και ζω, είμαι ερωτευμένος
Ας καώ πρώτα απ’ τη φλόγα του έρωτα σ’ αυτή τη γη
Και ας με περιμένει η τιμωρία μου σε άλλο ουρανό
Κάθε που ανοίγω τα μάτια μου, ελευθερώνω την ανάσα
Αντικρίζω τη μοναδικότητα του κόσμου
Μέσα από τα μάτια σου είναι όλα καθάρια
Τα μάτια σου φάροι, φωτίζουν στους πιο άγριους καιρούς
Βρίσκω λιμάνι, όσο φωτίζεις εγώ θα σε βρίσκω
Να ανθίζει το χώμα που πατάμε
Να καρπίζει το χώμα που κοιμόμαστε μαζί
Αν είσαι δημιούργημα της κόλασης με κέρδισες καλή μου
Παραδομένος στο κρεβάτι μας θα περιμένω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-02-2010