Άδεια σεντόνια Δημιουργός: ekptwtos, ΣΑΒΒΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ. και μες τη θάλασσα την απέραντη,καίκι μοναχικό να γίνω,να γεύομαι φουρτούνες και βροχές στη μέση ενός τάφου υγρού που ηδονικά για πάντα θα με λιώνει... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Δε μπορώ να σου γράψω..
Βούλιαξα σε ωκεανούς δακρύων,τυφλώθηκα από μαύρα φεγγάρια που κατέρρευσαν μαρτυρικά μέσα στα μάτια μου..παραδόθηκα..
Σουρουπώνει..κι απόψε δίχως άστρα,μια νύχτα θεοσκότεινη,καίω τον έρωτά μου..
Η αγάπη πρέπει να τιμωρηθεί..
Αδίστακτα..για πάντα..
Όλη μου τη ζωή σε λάτρεψα..σε πόθησα..σε στόλισα..
Και νά!Τώρα μαζεύω ερείπια..
Φύγαν τα χρόνια..άδεια,βουβά,με πληγές που ακόμα αιμορραγούν,με αίμα νεανικό πάνω σε πουκάμισα ιδρωμένα,γεμάτα πυρετό..
Μέσα μου περνούν εποχές..δακρυσμένα ηλιοβασιλέματα και φθινοπωρινά πρωινά,αμαρτωλά φιλιά και μια θάλασσα γεμάτη πρόσωπα..
Φύγαν τα χρόνια..τα λόγια αδύναμα κι οι υποσχέσεις ανίκανες,στενάξαν κάτω απ το βάρος μιας αγάπης αυτόματης που μάταια προσπαθούσε να μαζέψει τις ξεκούρδιστες στιγμές της...
Μόνη σου..
Από εδώ και πέρα μόνη σου..
Νύχτες στεγνές κι ανισόρροπα όνειρα,παράθυρα ερμητικά κλειστά..
Τίποτα...τίποτα δε θέλω να θυμάμαι...οι καιροί θα αλλάξουν,ξανά και ξανά κι εμείς κάποτε δε θα μαστε τίποτα άλλο παρά ένα φύσημα του ανέμου πίσω απο κουρτίνες ξεφτισμένες,σε δωμάτια παλαιά...
Κι εσύ καρδιά μου...αθώα,μαρτυριάρα καρδιά που άσκοπα φανερώνεις έρωτες και πόθους διψασμένους..
Μόνη σου..
Από εδώ και πέρα μόνη σου.... Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2010 | |