Στο κενό

Δημιουργός: ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κρατούσε ένα μολύβι , βαρύ σαν την ταπείνωση και μια γομολάστιχα.
Έγραφε πάνω στις πληγές του για να κλείνουν ταχύτερα .
Μετά πάσχιζε , ματαίως , να τις σβήσει .
Προσπάθησε και λάθη να σβήσει , μα έσβηνε μόνο μέρες.
Τα μεγάλα λάθη ήταν χαραγμένα , όπως οι αρχαίες επιγραφές στο μάρμαρο.
Δήθεν τα μελετούσαν , η μέθοδος της ιδιώτευσης , μετά διδασκάλων , ιδιοτελών.
Τα λάθη ήταν και δικά του , όπως ο λογαριασμός για το μάρμαρο. Αυτός ολόκληρος.
Δοκίμασε να γράψει , μικρός ξεκίνησε με τ' αριστερό μα τον εμπόδισαν.
Με το άλλο , του έλεγαν , με το καλό.
Μεγαλώνοντας ωστόσο καθόταν μπροστά σ' έναν καθρέφτη
Έτσι έβλεπε το γράψιμό του αριστερό.
Αργότερα κατάλαβε ότι έτσι ή αλλιώς πολύ λίγοι διάβαζαν.
Οι καθρέφτες δεν αποτελούσαν εξαίρεση.
Επίσης αρκετοί αριστερόχειρες υπέγραφαν επιταγές με το δεξί.
Αργότερα κατανόησε και την ετυμολογία της λέξης ζερβοκουτάλας.

Το μολύβι του μεγάλωνε.
Έγινε αρκούντως κοντάρι και πήδηξε μ' αυτό πάνω σ' ένα δέντρο.
Ματαιόδοξος , έγραφε πάνω στα μικρά κλαδιά.
Τα έργα του μεγάλωναν στο χρόνο.
Ένα πρωί άκουσε ένα απαίσιο , διαρκές μουγκρητό.
Πέφτοντας είδε , εθνικώς υπερήφανο , το αλυσοπρίονο επενδύσεων.
Έτσι η διακλαδωμένη του προσπάθεια και ο ίδιος έπεσαν στο κενό.
Τα γραπτά του , όπως είχε ονειρευτεί , έβαζαν φωτιές .
Το δέντρο το έκαναν σπίρτα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2010