Νταλκάς

Δημιουργός: vlachos, ΓΙΑΝΝΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΝΤΑΛΚΑΣ

Σαν μερακλώσει μια καρδιά, τα σίδερα είναι μικρά,
μέσα να την κρατήσουν.
Βγάζει παράπονα, νταλκά, στον αμανέ που τραγουδά,
πίσω να μη γυρίσουν.

Σαν νταλκαδιάσει η καρδιά, ο στεναγμός της πυρκαγιά,
κάποιος καημός την καίει.
Πίνει, τα σπάει ξενυχτά, μα σαν χορεύει από σεβντά,
μες στο χορό της κλαίει.

Δεν ζει η καρδιά με δανικά,
δεν ζει σε ξένο σώμα.
Γεννήθηκε για να αγαπά,
και να την ρίξουν στη φωτιά,
θα αγαπάει ακόμα.

Χωρίς το ταίρι της, μισή,
χωρίς αγάπη πτώμα.
Κουράγιο κάνει να σταθεί,
μα σαν πλακώσουν οι καημοί
τη ρίχνουνε στο στρώμα.

Βαρύ, ασήκωτο νταλκά, μεγάλη η ανηφοριά
κι η μοναξιά να δέρνει.
Φτύνει τις πίκρες της, πονά, μα τη ψυχή της τραγουδά,
στον ουρανό την στέλνει.

Σαν αρρωστήσει μια καρδιά, γιατρό δεν βρίσκει πουθενά,
να ’ρθει να την γιατρέψει.
Ελπίδα της, παρηγοριά, να ‘ρθει η αγάπη της ξανά,
το γέλιο να επιστρέψει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-02-2010