η μηχανή του χρόνου (μέρος τρίτο)

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>η μηχανή του χρόνου (μέρος τρίτο)</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>η μηχανή του χρόνου (μέρος τρίτο)</b><p>Δημιουργός: marakoskevasmata, <i>Μάριος</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
Στην αρχή μετά από ατέλειωτες απεργίες,πήραν την εξουσία οι αναρχικοί αλλά στο κατόπιν εκείνοι που ήτανε οργανωμένοι και οπλισμένοι καλά, δηλαδή ,οι συμμορίες των νονών. ¨¨Κόμπιασε για λίγο η φωνή της καθώς παρακολουθούσε το πλήθος να μαζεύεται ξανά στην άκρη της πλατφόρμας για το επόμενο τραίνο.¨Το χρήμα καταργήθηκε γιατί δεν είχε πια καμιά αξία,..έτσι μας χορήγησαν κουπόνια για δέκα χρόνια ζωής ,ενώ τους νέους μας τους έστειλαν στα χωράφια με πρωτόγονα εργαλεία για να μας τροφοδοτούν με καρπούς της γης¨¨και συνέχισε ¨¨τούτα τα τραίνα τα λειτουργούν μόνο και μόνο για όσους τελείωσαν τα κουπόνια¨¨<br />
Το τραίνο ξαναμπήκε με μεγάλη ταχύτητα και το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε ξανά,κάνοντας τον να κλείσει αυτιά και μάτια μπροστά στην φρίκη.¨¨λοιπόν φίλε άγνωστε και περίεργε,πάρε τούτα εδώ,θα σε φτάσουν για τη σημερινή μέρα¨¨ψέλλισε εκείνη,στηρίζοντας ξανά το σώμα της στο μπαστούνι .¨¨Μα θα σας χρειαστούν, γιατί μου τα δίνετε κυρία?¨¨είπε κομπιάζοντας,ενω δάκρυα τρέχανε απο τα μάτια του.<br />
Εκείνη τότε χαμογέλασε και προχώρησε αργά προς την άκρη της πλατφόρμας χωρίς καν να γυρίσει το βλέμμα της πίσω . Έτρεξε σαν τρελός ξοπίσω της, σπρώχνοντας τον κόσμο απο μπροστά του.Όμως κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε, κανείς δεν τον κοίταξε άγρια,όλοι χαμογελούσαν και έδειξαν κατανόηση .Πλησίασε κοντά της πριν ν ακουστεί ο ήχος του τραίνου .΄΄Μα γιατί το κάνετε αυτό κυρία,πέστε μου γιατί?¨¨Εκείνη κοντοστάθηκε για λίγο και γύρισε προς το μέρος του.¨¨Είναι τα τελευταία μου κουπόνια άνθρωπε και αυτό που έρχεται ..είναι το δικό μου τραίνο,μη με καθυστερείς σε παρακαλώ¨¨.Ήταν τα τελευταία της λόγια καθώς το σώμα της έπεφτε με ορμή στο κενό.Το τραίνο μπήκε με μεγάλη ταχύτητα στο σταθμό χωρίς να κόψει ταχύτητα…<br />
Έτρεξε σαν τρελός προς την έξοδο ανεβαίνοντας δυό δυό τα σκαλιά,κάνοντας συχνά εμετό στην ενδιάμεση διαδρομή προς το το σπίτι του.<br />
Στο δρόμο δεν συνάντησε άλλο κόσμο παρα μόνο εκείνους στους οποίους πλήρωσε ¨προστασία¨¨ για να του επιτρέψουν να συνεχίσει.<br />
Έβγαλε ένα αναστεναγμό ανακούφισης, όταν κάθισε ξανά στη θέση του μπροστά απ το ταμπλό με τα κουμπιά.Με γρήγορες κινήσεις τοποθέτησε στον χρονομετρητή τα απαραίτητα στοιχεία για την επιστροφής του,..20 Νοεμβρίου 2007,ημέρα Τρίτη.<br />
Το μηχάνημα λές και βιαζότανε κι εκείνο,άρχισε να βγάζει το γνώριμο σφύριγμα του γεμίζοντας τον αισιοδοξία. Τράβηξε τον μοχλό προς το μέρος του λες και πάσχιζε να ξεφύγει από κάποιο βρικόλακα που τον κατάτρεχε ,2029,28,27…….2007<br />
Πετάχθηκε απ το κρεβάτι καταιδρωμένος.¨¨όχι,δεν θ αφήσουμε με τίποτα αυτός ο εφιάλτης να γίνει το μέλλον μας¨¨Ντύθηκε βιαστικά και έτρεξε προς την έξοδο του σπιτιού με βήματα αποφασιστικά για να ενωθεί με το μεγάλο πλήθος που διαδήλωνε στους δρόμους.¨¨Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ, ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ,ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ,ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ¨!¨.<br />
<br />
Μαράκος <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2010</td><td valign=top></td></table><br />