Στο Περιβόλι του Ουρανού

Δημιουργός: χρηστος καραμανος, ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΟΛΟΦΡΕΣΚΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΞΑΝΘΙΑ ΥΠΑΡΞΗ, ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάτω απ την Ακρόπολη, απέναντι απ τις στήλες,
ήρθες εσύ κόρη ξανθιά, μαζί με δυό σου φίλες,
στο Περιβόλι του Ουρανού, εσύ να διασκεδάσεις,
και κάθε ένα σου καημό, εκεί να τον ξεχάσεις.
-
Κάθισες κάπου δίπλα μου, κι αμέσως με καρφώνεις,
είδα βαθιά στο βλέμμα σου, το χέρι να μου απλώνεις,
κατάλαβα τι ήθελες, και τι είχες στο μυαλό σου,
μέσα στην νύχτα έψαχνες, να βρεις τον άνθρωπό σου.
-
Μου έπιασες κουβέντα, περί ανέμων και υδάτων,
και μούπες ότι μοιάζω, με τον Θεό των αοράτων,
πως είμαι ίδιος ο Χριστός, ή κάποιος άγγελός του,
μα σίγουρα άντρας δυνατός, που φαίνεται ο εαυτός του.
-
Ξέχασα την αγάπη μου, που κατοικεί μακριά μου,
και αμέσως εγώ θέλησα, να έρθεις πιο κοντά μου,
την Κύπρια εγώ πρόδωσα, και της ζητώ συγγνώμη,
όμως η δική σου ομορφιά, μου άλλαξε την γνώμη.
-
Άντρας είμαι και δεν μπορώ, να περιμένω νάρθει,
αυτό το βράδυ, το σώμα μου από εσένα επάρθει,
άφησες την παρέα σου, κι ήρθες στην αγκαλιά μου,
και μέσα σε ελάχιστες στιγμές, έγινες η κυρά μου.
-
Όλο το βράδυ στο πλάι μου, έκανες τα δικά σου,
με αγκάλιαζες, με φίλαγες κι έδειχνες τη χαρά σου,
λουλούδια εγώ σου πέταγα, σου έδινα αξία,
σε ανέβαζα στα ουράνια, σαν νάσουν Παναγία.
-
Με έβαλες νυχτιάτικα και έκανα τηλέφωνο στην άλλη,
αφού την στεναχώρησα, της φύτεψα την πίκρα στο κεφάλι,
την έδιωξα την δόλια, παρασυρμένος απ την ομορφιά σου,
κι αμέσως μου εχάρισες, τα πιο καυτά φιλιά σου.
-
Έπαιζε ο Βαγγέλης, ένα μεγάλο πόνο στο μπουζούκι,
ο έρωτας μας γεννήθηκε, μού μοιαζε με μπουμπούκι,
ο Λάκης τραγουδάρες, έλεγε συνέχεια για μας,
κι εγώ σε ερωτούσα, πόσο πολύ, εσύ με αγαπάς.
-
Κάπου τα ξημερώματα, μου πρότεινες ένα ξενοδοχείο,
είχες ανάψει κι ήθελες, να σβήσεις, της κάψας το πηνίο,
πήγαμε και το κάναμε, και ήσουνα υπέρλαμπρο αστέρι,
και μούπες, είδες μια στιγμή, πόσα μπορεί να φέρει.
-
Το όνομα σου Αγγελικό, το άρωμά σου Θείο,
άξιζες πράγματι εσύ, το πρώτο το βραβείο,
θέλεις κι άλλη συνέχεια, και ποιήματα πολλά,
αυτά σε φέρανε, μου λες, πάρα πολύ κοντά.
-
Είσαι και δύο βήματα, μένεις στην Καλλιθέα,
και έτσι αποφάσισα μαζί, να τα περνάμε ωραία,
εύχομαι τα καλύτερα, για εμάς τους δύο πάντα,
κι ας φτάνω στα πενήντα, κι εσύ είσαι στα τριάντα.
-
Το βήμα αυτό που κάνω, ξανθούλα ομορφιά,
ελπίζω νάναι ιδανικό, γι αυτό βάζω φτερά,
μαζί σου θα πετάξω, στην υπόλοιπη ζωή μου,
πιστεύω ότι είσαι εσύ, η τύχη η δική μου.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-03-2010