στο ημίφως

Δημιουργός: χρήστος

επανάληψη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ενσκήπτω στο εντός μου, σπηλιές, σταλακτίτες
κι υπόγειο που τρέχει ποτάμι
και μέσα σε κόγχες, κρυμμένα και κρύπτες
τα τόσα που ο νους μου δε φτάνει

Γιγάντιοι τρομάζουν τον ίσκιο μου, ίσκιοι
του τέλους θωρώ τον βαρκάρη…
Μα ξάφνου ο εαυτός μου το θάρρος που βρίσκει;
Κι ανοίγει και μπαίνει φεγγάρι

και ευθύς μες στο ημίφως οι τοίχοι μεριάζουν
κι η θάλασσα ορμά στο σαλόνι
και αυτά που πονάνε , κι αυτά που με σφάζουν
με την άνωσή της σηκώνει

Κοιτάζω βαθιά μου μες στο άνευρο σώμα
στην εκ γενετής μου δειλία
θωρώ την ψυχή μου αγέραστη ακόμα
να ψάχνει στα όνειρα …ουσία

κι εκεί που προσμένω να βγούνε τα’ αστέρια
κι ο ύπνος να ρθει να με πάρει
τραβούν τις κουρτίνες αόρατα χέρια
και μπαίνει στο σπίτι φεγγάρι

Κι ευθύς μες στο ημίφως τα πράγματα αλλάζουν
και χάνουν και όγκο και σχήμα
τα έπιπλα πλοία που φεύγουνε μοιάζουν
για μιαν άλλη γη κύμα , κύμα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-03-2010