Γυναικα (2008)

Δημιουργός: Θεττάλια, Χάρις (Παδιώτου) Παναγοπούλου

Αφιερώνω το ποίημα στη σημερινή ΕΠΕΤΕΙΟ τού μισού πληθυσμού τής γης. Μια μικρή μου προσφορά:

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γυναίκα, τής ζωης το πανωφόρι
που με τη γύρη και τον έρωτα μιλάς
ξέρεις πως η ζωή σου ανηφόρι
μα μ’ ένα βλέμμα σου βαθύ το προσπερνάς

Είσαι σκιά και δεν προδίδεις την αυγούλα
π’ αργοπεθαίνει σαν ο ήλιος τη δονεί
είσαι και χάδι και φιλί και προσευχούλα
γέρνεις στον ώμο του και αράζεις στη στιγμή

…και ξέρεις πάλι πως στο Άλφα τής Αγάπης
ανταπαντάς με το Ωμέγα σταυραετών
μα δεν ξεχνώ και πως σταυρώνεις σαν σατράπης
μεσ’ στο διάκενο συρμάτινων καιρών

Γυναίκα-μύρο τών καρδιών εσύ στολίδι
κι' άλλοτε πάλι των καρδιών αρπακτικό
ξέρω πολλοί σε παρομοίασαν με φίδι
μα οι πιο πολλοί σ’ έχουν λατρέψει σαν Θεό. -

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-03-2010