Η καρδιά και ο άγγελος Δημιουργός: mytilinia, georgia simini γεια σου παρεούλα...είστε εδώ ή φύγατε όλοι....??? Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ
Μια μέρα, εκεί που βούλιαζες στη μοναξιά σου...ήρθε ένας άγγελος και σου φώτισε το δρόμο...Σου χάρισε μια κατακόκκινη καρδιά και σου είπε πως θέλει να γίνει δικιά σου....Την πήρες στα χέρια και ένιωσες την αφή της, το πόσο δυνατά χτυπούσε, τη γαλήνη που σε κυρίευε κάθε φορά που την κοιτούσες.
Θαύμα είπες....αλήθεια τυχερός να σε κρατώ καρδιά μου και να σε έχω κοντά μου.Οι νύχτες μου πια δεν είναι άδειες και τα πρωινά ξυπνάω με λαχτάρα για να σε δω. Οι μέρες πια μου φαίνονται διαφορετικές...το κάθε τι έχει σημασία και ομορφιά...Είχα ξεχάσει το άρωμα του καφέ, το χάδι του ανέμου στο πρόσωπο μου, τη γαλήνη της θάλασσας και την μαγεία της μουσικής.Τώρα πια καρδιά μου είμαι μαζί σου...και γεύομαι τη ζωή...Ναι τη ζωή...είχα ξεχάσει πόσο όμορφη είναι...όλα ήταν ίδια και ανούσια μέχρι τώρα...και γω ένα άδειο ρομποτάκι που έκανα μηχανικές κινήσεις...μηχανικά ανάσαινα, μηχανικά έτρωγα, μηχανικά μιλούσα, μηχανικά άγγιζα.....
Ώσπου ήρθες εσύ καρδιά μου....και όλα αλλάξανε. Θυμήθηκα πως είμαι νέος, πως έχω όνειρα, πως έχω σκοπό μεσ' τη ζωή, πως είμαι δυνατός, πως.......κάποιος μ' αγαπάει! Καρδιά μου...με κανες τόσο ευτυχισμένο, σαν σχολιαρόπαιδο μετράω τις στιγμές για να βρεθώ κοντά σου.....Σαν παιδί χαίρομαι να ανακαλύπτω τα πάντα μαζί σου....¨Ολα αποκτήσανε ουσία και αξία...ευγνωμονώ τον άγγελο που σε έφερε στο δρόμο μου...ξέρω πως πολλοί σε πεθύμησαν μα εσύ διάλεξες εμένα...Νιώθω τυχερός καρδιά μου....γι' αυτό το δώρο στη ζωή μου...
Ο άγγελος κοίταζε εσένα, τον μοναχικό άνθρωπο που πια δεν ένιωθες μόνος...και κρυφογελούσε που βρήκε τον σωστό άνθρωπο γι' αυτή την καρδιά....Έκανε να φύγει, να σας αφήσει στην ευτυχία σας....και τότε με έκπληξη είδε την καρδιά να κλαίει πεταμένη στο πάτωμα....Δεν ήταν πια κόκκινη, μα μαύρη....και δεν ήταν όμορφη όπως πριν, μα γεμάτη σημάδια....και γρατζουνιές...Γύρισε και κοίταξε να βρει στο πρόσωπο σου τις απαντήσεις...να καταλάβει τι έγινε...Εσύ καθόσουν μόνος σου και πια δεν χαμογελούσες, δεν γέλαγες, δεν μίλαγες, δεν ήσουν ευτυχισμένος....Τότε ο άγγελος κατάλαβε πως δεν υπήρχε καμιά πλέον μαγεία και όμορφιά....πήρε στα χέρια του την καρδιά, της ζήτησε συγνώμη που έκανε λάθος επιλογή ανθρώπου την τύλιξε σε ένα βελούδινο ύφασμα...και της είπε πως θα επανορθώσει....
Και συ γύρισες ξαφνιασμένος και είδες τον άγγελο με την καρδιά να φεύγουν.....Που πάτε ρώτησες....που την πας την καρδιά; είναι δική μου....μόνο δική μου...Εγώ την κράταγα και γελούσα και ένιωθα ξεχωριστός...σαν βασιλιάς, σαν πρίγκιπας...που την πας; Φέρτη μου εδώ πάλι....Μα ο άγγελος σε κοίταξε θλιμμένα.....ήταν δική σου η καρδιά ψέλλισε...μα εσύ δεν το εκτίμησες....ποιος ο λόγος να την κρατάς λοιπόν....Η καρδιά σε κοίταξε δακρυσμένη.....χαράζοντας πίσω της ένα δρόμο από δάκρυα και αισθήματα τσαλακωμένα....Αν ποτέ με χρειαστείς....φώναξε με....και γω πάλι θα τρέξω κοντά σου...μα άσε με να γιατρευτώ...να διώξω τα σημάδια από πάνω μου....να γίνω και πάλι όμορφη, απαλή και γεμάτη αγάπη....
Ίσως κάποτε τα ξαναπούμε...Ίσως................
ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ
Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-03-2010 | |