Κατακλυσμός

Δημιουργός: ΥΓΡΟ ΠΥΡ

...Στους Φευγάτους Ολου Του Κόσμου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάει καιρός που έχω φύγει , δεν χάνω τίποτα θαρρώ
Ήμουνα άλλωστε φευγάτος , τον περισσότερο καιρό

Μ’ είχανε ζώσει από παντού, όλο και στένευε ο κλοιός
Τριγύρω οι άλλοι, οι πολλοί, στη μέση ελόγου μου, ο Αλλοιώς

Ώσπου μια νύκτα φοβερή, θεέ μου πως μ’έσφιγγε η θηλειά
Άρπαξα μια υδροροή, με πήρε τ’ όνειρο αγκαλιά

Ζώ στα ψηλά, σ’ ότι εξέχει, στης φτήνιας τον κατακλυσμό
Θάμαι στη Γή ο τελευταίος , όταν θ’ ανέβει το κακό



Πατώ στης πόλης τις κορφές , στα σύρματα ακροβατώ
Ώσπου μια μέρα να πετάξω, στο τσιμεντένιο ουρανό

Οι αποκάτω οι πολλοί, πατώματα μακριά μου
Στοιχειώνω τις ταράτσες τους , τρέμουν στα βηματά μου

Χαράζω στις σοφίτες τους , μηνύματα αιώνια
Γι’ αυτούς που θάρθουν πάνω ‘δω, μετά χιλιάδες χρόνια

Οι καμινάδες τους κεραίες , γκρίζα οθόνη ο ουρανός
Του κάτω κόσμου οι ειδήσεις , για μένα στάχτη και καπνός



(Τα ίχνη π’ άφησα κει κάτω, έχουν σβηστεί από καιρό
Κι έτσι κανένας δε θα μάθει, που έκρυψα το θησαυρό)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2010