Πέμπτη και 13

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Πέμπτη και 13</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Πέμπτη και 13</b><p>Δημιουργός: La Petite, <i>ΧΙΩΤΗ ΣΩΤ. ΕΙΡΗΝΗ</i><p><i> Καλημέρα... με αφορμή τον ένα χρόνο μου στο σάιτ... μερικές σκέψεις... κι ένα ποιηματάκι... </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΠΕΜΠΤΗ ΚΑΙ 13<br />
<br />
Χτες ήταν να γραφτεί κανονικά αλλά δε πειράζει... ποτέ δεν είναι αργά... <br />
<br />
Ήτανε Πέμπτη 13<br />
του περασμένου Μάρτη<br />
ένιωθα μόνη δυστυχής<br />
σβησμένη από το χάρτη<br />
<br />
Στο Ίντερνετ σερφάριζα<br />
κι έψαχνα κάτι στίχους<br />
και ξάφνου ανακάλυψα<br />
το σάιτ με τους στίχους<br />
<br />
Και από τότε άλλαξε<br />
λιγάκι η ζωή μου<br />
νιώθω πως ακουμπώ εδώ<br />
λίγο απ' την ψυχή μου<br />
<br />
Και σας πολύ σας αγαπώ<br />
γλυκά μου φιλαράκια<br />
και μέχρι τα γεράματα<br />
θα γράφω τραγουδάκια<br />
<br />
Γεννήθηκε 04 / 03 / 2010<br />
<br />
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ:<br />
<br />
Διάφορες σκόρπιες σκέψεις μου έρχονται στο μυαλό... έτσι καθώς σκέφτομαι τι να γράψω γι' αυτή την επέτειο... να λοιπόν μερικά πράγματα που άλλαξαν στη ζωή μου από τότε που άρχισα να δημοσιεύω εδώ τα στιχάκια μου... <br />
Αυτό το σάιτ έδωσε ένα παράθυρο σ' αυτά που βγαίνουν από το κεφάλι μου (που μόνο εκεί μέσα ήταν για πολλά χρόνια)... <br />
Αν δεν υπήρχε αυτά τα στιχάκια - ποιήματα (όπως θέλετε πείτε τα) θα ήταν ακόμα σε κατάσταση ανυπαρξίας (έτσι όπως η εποχή ορίζει για όσους στίχους είναι λίγο καλύτεροι (θέλω να πιστεύω) απ΄ αυτούς που ακούμε σήμερα από τις δισκογραφικές..)..<br />
Εδώ μέσα βρήκα  αρκετό κόσμο με τον οποίο μπόρεσα να βρω κοινούς κώδικες επικοινωνίας..<br />
Αυτό το σάιτ (και ορισμένα άλλα που ανακάλυψα στην πορεία) με κάνουν να νιώθω λιγότερο μόνη.. και σπάνε λίγο στον καθρέφτη.. τη θανάσιμη μοναξιά μου.<br />
Εξαιτίας αυτού του σάιτ αρκετός κόσμος έπαψε να με θεωρεί ελαφρώς γονιδιακώς ηλίθια και ανεγκέφαλη (σαν την Μαρίνα Κουντουράτου ένα πράγμα....) Νομίζω βέβαια ότι ορισμένοι εξακολουθούν να με θεωρούν (κυρίως οι συμπατριώτες μου.. αλλά τι να κάνουμε... something never change, που λένε και οι Άγγλοι.. κυρίως η στενομυαλιά και η ανθρώπινη βλακεία.. η οποία έχει το χαρακτηριστικό να είναι απέραντη και ανίκητη..<br />
Από τη στιγμή που βγήκα λίγο στο "φως" (γιατί αισθανόμουν σε απόλυτη απομόνωση πριν) μέσα από αυτό το σάιτ, υπάρχει μέσα μου η ελπίδα ότι κάτι όμορφο θα μείνει πίσω μου από 'μένα..<br />
Δε ψήνει καφέ βέβαια αλλά τι να κάνουμε, κανείς δεν είναι τέλειος..<br />
Χαίρομαι για όλα τα φιλαράκια που γνώρισα εδώ μέσα κι ελπίζω να τα λέμε κάθε μέρα (σχεδόν) για πολύ καιρό ακόμη. Έκανα και μερικούς εχθρούς (αναπόφευκτα!!) αλλά ας είναι.. στο πρόγραμμα είναι κι αυτοί<br />
Νομίζω ότι μέσα από αυτό το σάιτ βγήκε λίγο προς τα έξω, λίγη από την ομορφιά της ψυχής μου και του "κόσμου" που χρόνια έπλαθα με τη φαντασία μου, προσπαθώντας να ξεφύγω μέσα από στενά μίζερα και καταθλιπτικά δωμάτια (στα οποία αναγκαστικά έχω περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου)<br />
Ελπίζω κάποτε περισσότεροι άνθρωποι να έρθουν σ' επαφή  με τον παραμυθένιο κόσμο μου και να τους συγκινήσει λίγο<br />
Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για όλα τα καλά λόγια που έχω εισπράξει ένα χρόνο τώρα εδώ μέσα. Για έναν άνθρωπο σαν και 'μένα που έζησε "υπό τον χλευασμό" για πάνω από 18 χρόνια είναι πολύ σημαντικά.<br />
Ελπίζω και στο μέλλον να μοιράζομαι όμορφες εικόνες και συναισθήματα, με όλους όσοι έρχεστε σ' επαφή με τα στιχάκια και τα παραμύθια μου...<br />
Αυτά τα λίγα με αφορμή τον ένα χρόνο που έκλεισα στο σάιτ... καλό υπόλοιπο Κυριακής σε όλους.. και καλή συνέχεια στη δημιουργικότητα για όλους εδώ μέσα....<br />
<br />
Με αγάπη <br />
<br />
Ειρήνη <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-03-2010</td><td valign=top></td></table><br />