Τυφλός ποιητής

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Αφιερωμένο στον Αrturo. Με υπόκλιση

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Άσπρα μαλλιά και μία κόκκινη τραγιάσκα
Μαύρα γυαλιά για των ματιών σου το σκοτάδι
Τα πάντα βλέπεις πίσω από την κάθε μάσκα.
Ειν’ της καρδιάς σου η ματιά χωρίς ψεγάδι.

Και να η μούσα σου απ’ το χέρι σε κρατάει.
Σε οδηγεί στον τόπο της απαγγελίας.
Σαράντα χρόνια στο πλευρό σου περπατάει.
Αυτό κι αν λέγεται γη της επαγγελίας.

Ο προβολέας δυνατός. Δε σε τυφλώνει.
Μιλάς για χρώματα και για το σεληνόφως.
Η ποίηση σου την ανυμποριά εξοντώνει.
Μες στο μυαλό σου ξαστεριά, καθόλου ζόφος.

Τα δάχτυλά σου ένα κείμενο διαβάζουν
Καφέ χαρτόνι με ανάγλυφες κουκίδες.
Λέξεις ιερές που από μέσα σου πηγάζουν.
Στον ουρανό σου είναι σαν φωτοβολίδες.

Όταν τελειώνεις είμαστε όλοι δακρυσμένοι
Στεκόμασται όρθιοι και σε χειροκροτάμε.
Πλέον η αίθουσα είναι τόσο φωτισμένη
Φόβους, προβλήματα κατάματα κοιτάμε.

Φεύγωντας ένα ευχαριστώ σου λέω.
Για τη συγκίνηση, την έμπνευση, το δέος.
Τα μάτια μου είδαν σήμερα κάτι σπουδαίο.
Αυτό το ποιήμα να σου γράψω είχα χρέος.[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2010