Δέηση

Δημιουργός: Denis, Σάκης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η νύχτα φέρνει Εσένα -κι αντιστρόφως-
καθώς η μνήμη πάνω μου χυμά
κι αφήνει το κορμί σου εδώ σιμά
σαν άγαλμα που το 'πλασε μ' αστρόφως.

Κορίτσι, που ανασταίνεις τις αισθήσεις,
σαν τις νεκρώνει κάθε δειλινό
της ζήσης μου τ' απόλυτο κενό,
κι απόψε κόπιασε να τις μεθύσεις.

Στην άκρη των δαχτύλων γίνε ρίγος,
στην κόγχη των ματιών, χρυσή βροχή,
και στην καρδιά, που μοιάζει μ' εξοχή,
παλλόμενο του έρωτά μου σφρίγος.

Στην πάχνη της αποψινής μου ρέμβης,
καθώς αφήνομαι να βυθιστώ,
με τ' άγιο σώμα σου τ' ολάνθιστο
σαν του Θεού τη Χάρη να παρέμβεις...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-06-2005