Μαζί

Δημιουργός: frasd85

ποίηση, ειναι αυτο πουαναγράφεται στη μεσεπιφάνια μεταξύ συνειδητού και ασυνειδήτου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

'Ητανε βράδυ κι ο βορριάς
πάγωνε την σιωπή.
Γυρμένη σα τριαντάφυλλο
στο κρύο μου κορμί.

Κοιτώ τις πόρτες τ'ουρανού,
και νιώθω το φιλί,
γλυστράς μες τις παλάμες μου,
και έπιασε βροχή.

Είναι το φώς του φεγγαριού,
στα μάτια σου αστραπή,
και έχασα τον ύπνο μου,
μέχρι να κοιμηθείς.

Το φώς μου λες πως χάνεται,
κάτω απ'την πληγή,
φιλάς στο μέρος της καρδιάς,
και γίνεσαι αυγή.

R:
Μου λες οτι δε χάνεσαι,
σε άλλη αγγαλιά,
το ξέρω τ'άστρα βγαίνουνε,
κι ας έχει συννεφιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2010