Η σκλάβα

Δημιουργός: αυγουστης, Αυγουστής Μαρούλης

Χρόνια πολλά, Χριστός ανέστη αγαπημένοι στιχοσύντροφοι!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πέρα στα βάθη των καιρών όπου γεννιούντ΄ οι θρύλοι
κι οι αγάπες ταξιδεύουνε με κάτασπρα πανιά
ζούσε μια κόρη, άνθιζε, σαν χάραμα τ΄ Απρίλη,
σαν φεγγαριού αντάμωμα με τ΄άστρο του βοριά.

Ένα φτωχό ναυτόπουλο σκιρτίζει την καρδιά της
μια μέρα που αγκαλιάστηκαν στου κάμπου τη γιορτή
μ΄ απ΄ την αυγή ξεγλύστρισε απρόσκλητος ο μπάτης
και πρόσταξε σαλπάρισμα στο πρώτο τους φιλί.

Καθώς της Μοίρας ο σκοπός αλλόκοτα στενάζει
κι όπως κανένα δε ρωτά σ΄ ολάκερη τη Γη
τους πειρατές οδήγησε στης κόρης το περβάζι
κάποια βραδιά την κούρσεψαν, την πήρανε μαζί.

Σα σκλάβα την επούλησαν, χρυσάφι το κορμί της,
κι έτσι μονάχα απόμεινε μία γυμνή ψυχή
που καρτερά την θάλασσα στ΄ αγνάντι απ΄ το κελί της
να φέρει το ναυτόπουλο μια νύχτα σαν κι αυτή.

"Αχ, να γινόμουν βότσαλο να με φιλά το κύμα,
θαλασσοπούλι, να πετώ σε μακρινές στεριές,
πανί που καλοτάξιδα θα φτερουγίζω πρίμα,
ν΄ αδράξω απ΄την αγάπη μου μονάκριβες στιγμές".

Πάνω στο κάστρο π΄αγρυπνά και χορταριάζει η πέτρα
κι η μια την άλλη συναντά σχισμή με τη σχισμή
αργά κι η κόρη πέτρωσε, μα εσύ διαβάτη μέτρα
εκείνα τ΄ αγριολούλουδα που φύτρωσαν εκεί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-04-2010